Królestwo Larisy
Historia
Wieki ciemne nie są dziś powszechnie znane, starcy którzy jeszcze żyją czasem opowiadają historie zasłyszane dawno od własnych przodków. Jednakże zazwyczaj opowieści te są zbyt nieprawdopodobne nawet jak na nasze niezwykłe czasy. Niemniej można wyciągnąć z tych bajek nieliczne wspólne i rozsądnie brzmiące wątki.
Larisa była przed kataklizmem ponoć największym miastem Tesalii, w jego trakcie popadła ponoć w anarchię i podobnie jak w całej Tesalii jakakolwiek władza się załamała. Nie wiadomo po ilu latach, jednak nad ruinami Larisy oraz jej populacją władzę monarszą zaczął sprawować ród Ferajów. Kolejni królowie rozpoczynali odbudowę na miarę swych sił, walcząc jednocześnie z satyrami, bandytami i innym tałatajstwem pustoszącym ocalałe ludzkie osady. W miarę lat, dekad a być może wieków zaczęto wysyłać ekspedycje mające nawiązać kontakt z ocalałymi ludźmi oraz otoczyć ich opieką monarchów z Larisy. Z racji licznych puszczy porastających Tesalię, utrudniających komunikację lądową, do dnia dzisiejszego ekspansja ta skupiła się w sąsiedztwie rzeki Pinios. Nowe lądy dały rozwój gospodarczy, wzrost ilości plonów i idący za nim wzrost ludności. Tesalia posiada najlepsze ziemie uprawne w Grecji i na ich wykorzystaniu do produkcji zboża, oliwy i wina skupia się od wieków mrocznych polityka Ferajów, o których mówi się wręcz jako o żywicielach królestwa.
Wysyłano także ekspedycje wszelkiej maści poszukiwaczy przygód, mające za zadanie eksplorację regionu wokół Tesalii i odszukanie ludzkich osad lub nawet państw. W ten sposób nawiązano ograniczone relacje z leżącą na północy Antygoneją, odkryto także istnienie Tankredii, choć do oficjalnej wymiany poselstw nie doszło. Eksploratorzy odkryli także przerażające byty państwowe w dawnej Tracji a także dwie cywilizacje w Azji, jednak z żadnym z tych państw nie nawiązano kontaktu dyplomatycznego z uwagi na złe warunki pogodowe podczas wypraw. Ze wszystkimi odkrytymi państwami prowadzony jest jednak w pewnej skali handel.
Obecnie Królestwo Larisy zdaje się być oazą spokoju, żyzne ziemie obficie rodzą ziarno, oliwki i winogrona, czyli dobra mniej lub bardziej niezbędne do codziennego życia. Prowadzony jest handel wzdłuż rzeki Pinios, miasta a zwłaszcza Larisa dostarczają dobrej jakości wyrobów rzemiosła a place królestwa zapełnia hałas spowodowany debatami politycznymi, czy targowaniem się przy stoiskach handlarzy. Jednocześnie okres burzliwych i kosztownych ekspedycji wojskowych od dekad nie istnieje zastąpiony obroną granic przed najeźdźcami i regularnym wybijaniem siedlisk potworów wewnątrz królestwa w czym pomaga wysoka jakość tesalskiej jazdy. Jednak spokojne czasy mogą w każdej chwili odejść w zapomnienie a elita polityczna czuje już mocno wiejący wiatr zmian.
Ustrój
Państwo, co nie powinno być zaskoczeniem patrząc na jego nazwę jest monarchią. Obecny ród panuje od czasów mroku, od tak dawna, że nikt nie zliczy ile lat od przejęcia tronu przez ród Ferajów upłynęło. Ma to wpływ na to, że mają oni nie tylko władzę zagwarantowaną obyczajem i prawem, ale i głęboko zakorzenioną tradycją oraz autorytetem. Lud, zwłaszcza niższe warstwy społeczne wierzą, że to ród królewski wyciągnął ich przodków z wieków mroku.
Królewska władza nie jest jednak absolutna. Istnieje środowisko nazywane powszechnie dworem, jest to nieformalna grupa najbogatszych i najbardziej wpływowych obywateli. Należą do nich zarówno znamienici kupcy czy rzemieślnicy, bogaci ziemianie, jak i osoby spokrewnione z rodem królewskim. Przynależność do grupy jest czymś płynnym, zależy ono w praktyce od tego, czy z danym człowiekiem musi liczyć się w danym momencie władca.
Władza monarsza jest dziedziczona po śmierci władcy przez najstarszego syna. Wiekiem w którym może on zostać uznany za w pełni zdolnego do samodzielnego pełnienia władzy jest wiek 15 lat. Do tego wieku władza w ramach regencji spoczywa w rękach jego matki, lecz jeżeli nie może ona pełnić tej funkcji, to obowiązki regenta sprawuje najstarszy przedstawiciel rodu Ferajów.
Dwór królewski w Larisie
Społeczeństwo
Ludność królestwa pod względem prawnym nie jest zbyt zróżnicowana. Wszyscy obywatele mają równe prawa, rzecz jasna poza niewolnikami oraz rodem panującym. Jednakże pomimo tego w praktyce różne grupy społeczne mają różny status społeczny. Wszakże nikt sobie nie wyobraża w królestwie, aby bogaty ziemianin był karany na gardle za zabójstwo byle parobka. Wynika z tego, że w królestwie poza oficjalnym prawem zależnie od miejsca występują liczne, lokalne prawa zwyczajowe, najczęściej mające większą wagę niż prawo spisane. Warto jednak podkreślić, że nie występuje w królestwie zjawisko poddaństwa, nawet bogaci ziemianie nie mają poddanych, lecz opłacają parobków, którzy w każdym momencie mogą zmienić swego chlebodawcę. Status społeczny zależny jest od majątku.
Niemal wszyscy obywatele mają równe prawa, ale nie równe obowiązki. Hippeis mają obowiązek stawiania się konno w razie obrony przed wrogiem. Zeugici wystawiają oddziały włóczników, a teci oddziały peltastów.
Podział społeczny prezentuje się następująco:
Ród królewski - osoby należące do rodu królewskiego są najmniejszą grupą społeczną w królestwie. Z racji urodzenia sądzić ich może jedynie sam król, nie do pomyślenia jest także skazanie ich na śmierć. Nie mają obowiązków wojskowych, choć często wybierają karierę dowódcy wojskowego.
Hippeis - grupa najbogatszych obywateli królestwa, należą do nich bogaci ziemianie, najwięksi handlarze, znamienici rzemieślnicy, wysocy urzędnicy czy dowódcy wojskowi. Ponoć przed kataklizmem nie była to najwyższa grupa społeczna, lecz obecnie taką się stali. Są swoistą arystokracją królestwa i to z nich w większości wywodzi się tak zwany dwór. W razie obrony krolestwa wystawiają słynne w całej Grecji oddziały kawalerii.
Zeugici - grupa średniozamożnych obywateli. W ich skład wchodzą handlarze, rzemieślnicy, przedstawiciele wolnych zawodów, średniozamożni chłopi, kapłani czy oficerowie wojska. W trakcie wojny obronnej ich obowiązkiem jest wystawiać oddziały włóczników.
Teci - najniżej położona grupa społeczna ciesząca się wolnością osobistą. W ich skład wchodzą chłopi nie posiadający ziemi, czeladnicy, pomocnicy rzemieślników i cały szeroko pojęty plebs. Jest to najliczniejsza grupa społeczna, są podstawą przy werbunku do zawodowego wojska, które daje im szansę na poprawę pozycji społecznej. W trakcie wojny obronnej wystawiają oni do walki oddziały lekkozbrojnych peltastów.
Niewolnicy - Jedyna grupa pozbawiona wolności w królestwie. Nie są zbyt liczni, gdyż są to jedynie nieliczni jeńcy wojenni oraz przestępcy skazani chociażby za liczne kradzieże, lub za długi. Niewolnikiem zostaje się na określony wymiar czasu, choć zdarzają się wyjątki. Mają prawo do zarabiania pieniędzy podczas służby, mogą się również wykupić. Ich potomstwo nie dziedziczy statusu niewolnika i staje się wolnymi obywatelami.
Jeden z placów targowych w Larisie
Religia
Religia w królestwie nie odbiega od tej wyznawanej w pozostałych częściach Hellady. Jedyną wartą wspomnienia informacją jest to, że nieco większym szacunkiem ze wszystkich bogów darzy się rzecz jasna Zeusa, najważniejszego z nich. Jednocześnie z racji rolniczego charakteru państwa największym kultem oraz sympatią ludności cieszy się Demeter i to do niej wznoszone są modły większości ludności, bardzo zależnej od obfitości corocznych plonów.
Posąg Zeusa, ponoć istniał on w czasach przed mrocznymi wiekami
Mapa