by Rihs Sob Paź 15, 2022 7:17 pmKrólestwo Minnatioi
Historia
Historia tego co się wydarzyło przez ostatnie kilka setek lat nie jest do końca jasna. Nie jest też do końca jasne dlaczego. Jednak ceniony na Eubei badacz dawnych dziejów Histerion, uważa że za wieloletnimi nieszczęściami ludu Eubei stoi (znowu) wybuch wielkiego wulkanu, który zakończył okres powszechnie nazwany złotym wiekiem. Znowu, bo wywodzi z nieco mętnej jakości źródeł jeszcze wcześniejszej wielkiej eupcji która pogrzebać miała wspaniałą cywilizacje. A złoty wiek, bo każdy czas przed tą katastrofą wydawał się złoty. Nie mniej wulkan wybuchł a wraz z wyrobieniem czteroletniej normy smogu przyszedł wieloletni głód. Głód ten szybko pchnął ludność przeciwko sobie, a gdy przyszło pierwsze opamiętanie, przeciwko pałacom! Nie mniej splądrowanie zapasów lokalnych władyków nie rozwiązało podstawy problemu żywnościowego, wobec czego ludność bardzo szybko wymierała, a wraz z nią zginęła znaczna część kultury i wiedzy starożytnych. Nie mniej na Eubei szok ten został częściowo skompensowany przez rybołówstwo i zbieractwo. Znaczne ilości jedzenia z mórz okalających wyspę złagodziły upadek. Szybko też Eubejczycy zaczęli wyprawiać się za morze w poszukiwaniu lepszych porcji kalorycznych. Jednak za morzem nie było wcale lepiej, a było nawet gorzej, nijak to jednak nie przeszkadzało w zaopatrywaniu się tam dzielnym mieszkańcom Eubei, nawet mimo niezrozumiałego i samolubnego sprzeciwu lokalnej ludności. Wyprawiano się z początku dosyć blisko, nie mniej w wyniku radykalnie rosnącego samolubstwa wśród okolicznych mieszkańców, wyprawiać się zaczęto i za pełne morze, czy to do Azji mniejszej czy na Wyspy egejskie. Te wyprawy mimo zupełnie nieuzasadnionego oburzenia w pewnych częściach Hellady, pozwoliły również na rozkwit handlu, pozwalającego podnieść się po tragicznych wydarzeniach. Po opadnięciu pyłu i powstanu na nowo większych osad, jedzenie czy ziemia zeszły daleko na dalszy plan ustępując innym zasobom Mniej więcej znana i pamiętana historia ostatnich kilkudziesięciu lat obfituje w konflikty wielu różnych miast i księstewek. Powoli i z trudem zostały połączone przez Królestwo Minnatioi. Zbieranie ziem Eubejskich było procesem żmudnym oraz trudnym który częściej jednak odbywał się drogą polubowną niż wojenną. Korzystając z rozbicia i wzajemnej niechęci, z impasu ostatecznie wyrwało się księstwo Minnatioi, które dzięki zręcznemu rozgrywaniu waśni i interesów między sąsiadami zdobyło przewagę nad pozostałymi bytami. Ostatecznie kolejni władcy oraz miasta musiały w pewnym momencie uznać że nie oprą się już zbyt dużemu sąsiadowi i dołączały na własnych warunkach, zaś co bardziej zapalczywi musieli ustąpić przed mniej wyszukaną argumentacją. Samo księstwo zaś stało się królestwem. Dla podkreślenia tej zmiany, i wzrostu znaczenia Minnatioi król Chalkyd I koronował się ponownie w stolicy Karistos
Ustrój: Monarchia
Po dekadach niesnasek i walk, znaczna większość miast, osad oraz mniejszych osiedli na wyspie zdecydowała się po namowach mniej lub bardziej intensywnych uznać władzę królewską. Monarcha sprawuje suwerenną władzę nad sprawami dyplomacji, wojny, zaciągów, stolicą Karistos i przyległościami a także nad podatkami przeznaczanymi na działanie władzy monarszej oraz aparat zinstytucjonalizowanej przemocy. Przeważnie zewnętrznej. Poszczególne miasta z kolei cieszą się szeroką autonomią w swoich granicach decydując o cłach, własnymi podatkami oraz egzekwowania prawa, jak i stanowienia mniej znaczących regulacji. Do tego celu poszczególne zbiorowości zazwyczaj się zbierają na wiece, ale i wybierają swoich urzędników. W każdym znaczącym mieście rezyduje przedstawiciel monarchy.
Naszgieroj Bohater
Aleksandros Panagulis to wielki myśliwy który po osiągnięciu wielkiej wprawy we władaniu łukiem, włócznią oraz mieczem, zaczął przemierzać na zlecenie lokalnych wieśniaków lasy tropiąc i zabijając przeróżne maszkary bestie niepokojące uczciwych ludzi. Sława jego imienia daje mu również posłuch wśród ludu Eubei, wobec czego zaczął brać czynny udział w rozwiązywaniu konfliktów między osadami.
Historia
Historia tego co się wydarzyło przez ostatnie kilka setek lat nie jest do końca jasna. Nie jest też do końca jasne dlaczego. Jednak ceniony na Eubei badacz dawnych dziejów Histerion, uważa że za wieloletnimi nieszczęściami ludu Eubei stoi (znowu) wybuch wielkiego wulkanu, który zakończył okres powszechnie nazwany złotym wiekiem. Znowu, bo wywodzi z nieco mętnej jakości źródeł jeszcze wcześniejszej wielkiej eupcji która pogrzebać miała wspaniałą cywilizacje. A złoty wiek, bo każdy czas przed tą katastrofą wydawał się złoty. Nie mniej wulkan wybuchł a wraz z wyrobieniem czteroletniej normy smogu przyszedł wieloletni głód. Głód ten szybko pchnął ludność przeciwko sobie, a gdy przyszło pierwsze opamiętanie, przeciwko pałacom! Nie mniej splądrowanie zapasów lokalnych władyków nie rozwiązało podstawy problemu żywnościowego, wobec czego ludność bardzo szybko wymierała, a wraz z nią zginęła znaczna część kultury i wiedzy starożytnych. Nie mniej na Eubei szok ten został częściowo skompensowany przez rybołówstwo i zbieractwo. Znaczne ilości jedzenia z mórz okalających wyspę złagodziły upadek. Szybko też Eubejczycy zaczęli wyprawiać się za morze w poszukiwaniu lepszych porcji kalorycznych. Jednak za morzem nie było wcale lepiej, a było nawet gorzej, nijak to jednak nie przeszkadzało w zaopatrywaniu się tam dzielnym mieszkańcom Eubei, nawet mimo niezrozumiałego i samolubnego sprzeciwu lokalnej ludności. Wyprawiano się z początku dosyć blisko, nie mniej w wyniku radykalnie rosnącego samolubstwa wśród okolicznych mieszkańców, wyprawiać się zaczęto i za pełne morze, czy to do Azji mniejszej czy na Wyspy egejskie. Te wyprawy mimo zupełnie nieuzasadnionego oburzenia w pewnych częściach Hellady, pozwoliły również na rozkwit handlu, pozwalającego podnieść się po tragicznych wydarzeniach. Po opadnięciu pyłu i powstanu na nowo większych osad, jedzenie czy ziemia zeszły daleko na dalszy plan ustępując innym zasobom Mniej więcej znana i pamiętana historia ostatnich kilkudziesięciu lat obfituje w konflikty wielu różnych miast i księstewek. Powoli i z trudem zostały połączone przez Królestwo Minnatioi. Zbieranie ziem Eubejskich było procesem żmudnym oraz trudnym który częściej jednak odbywał się drogą polubowną niż wojenną. Korzystając z rozbicia i wzajemnej niechęci, z impasu ostatecznie wyrwało się księstwo Minnatioi, które dzięki zręcznemu rozgrywaniu waśni i interesów między sąsiadami zdobyło przewagę nad pozostałymi bytami. Ostatecznie kolejni władcy oraz miasta musiały w pewnym momencie uznać że nie oprą się już zbyt dużemu sąsiadowi i dołączały na własnych warunkach, zaś co bardziej zapalczywi musieli ustąpić przed mniej wyszukaną argumentacją. Samo księstwo zaś stało się królestwem. Dla podkreślenia tej zmiany, i wzrostu znaczenia Minnatioi król Chalkyd I koronował się ponownie w stolicy Karistos
Ustrój: Monarchia
Po dekadach niesnasek i walk, znaczna większość miast, osad oraz mniejszych osiedli na wyspie zdecydowała się po namowach mniej lub bardziej intensywnych uznać władzę królewską. Monarcha sprawuje suwerenną władzę nad sprawami dyplomacji, wojny, zaciągów, stolicą Karistos i przyległościami a także nad podatkami przeznaczanymi na działanie władzy monarszej oraz aparat zinstytucjonalizowanej przemocy. Przeważnie zewnętrznej. Poszczególne miasta z kolei cieszą się szeroką autonomią w swoich granicach decydując o cłach, własnymi podatkami oraz egzekwowania prawa, jak i stanowienia mniej znaczących regulacji. Do tego celu poszczególne zbiorowości zazwyczaj się zbierają na wiece, ale i wybierają swoich urzędników. W każdym znaczącym mieście rezyduje przedstawiciel monarchy.
Nasz
Aleksandros Panagulis to wielki myśliwy który po osiągnięciu wielkiej wprawy we władaniu łukiem, włócznią oraz mieczem, zaczął przemierzać na zlecenie lokalnych wieśniaków lasy tropiąc i zabijając przeróżne maszkary bestie niepokojące uczciwych ludzi. Sława jego imienia daje mu również posłuch wśród ludu Eubei, wobec czego zaczął brać czynny udział w rozwiązywaniu konfliktów między osadami.
