Handel

Cła Królowej Tamary.
Królestwo Kaukazu znacznie powiększyło cła na jedwab. Skarbiec królowej zwiększa się, natomiast najwięcej tracą kupcy z Wolnych Ziem - nie mogą zwiększyć marży, gdyż szaty i tak są bardzo drogie. Niektóre zyski* na 5 turę ulegają zmianie na:

Złoty Szlak:

Nowy Jedwabny Szlak:

Pierwszy post zostanie zaktualizowany

---

*Większość zmian w handlu zawsze będzie o jedną turę do przodu, ze względów które już tłumaczyłem - gracz wyda hajs, a tu nagle spada dochód za obecną turę i okazuje się że jesteśmy 20 na minusie - to byłaby abstrakcja.

Zmiany w dochodach/stratach zachodzą od 6 tury!
Wartości w pierwszym poście zostały zaktualizowane.

Cła królowej Tamary
W porozumiemy między Wolnymi Ziemiami a Królestwem Kaukazu, zapadły ustalenia dotyczące nałożonych ostatnio ceł. Zdaje się, że zostają one na powrót obniżone.

Nowy Jedwabny Szlak:

Złoty Szlak:

Upadek Kartaginy
Najazd wojsk Faraona i korsarzy sprawił, że Kartagina przestała istnieć. Wraz z nią, mocno osłabł handel na szlaku do Genui. Co prawda, nie całe Państwo Kartagińskie zostało zniszczone, jednak na jakiś czas ciężko mówić o eksporcie z tego państwa. Nowe Jeruzalem, zajęte przez Syrakuzy, zostało przemianowane na Neapol.

Szlak Kartagiński:

Zmiany na Szlaku Iberyjskim
Do chyba największych zmian doszło na szlaku Iberyjskim. Wpływ na to miały dwa czynniki;
Pierwszy z nich, to dynamiczny rozwój Iberii, przez co należy rozumieć po pierwsze założenie nowego miasta na północnych brzegach Afryki – Russadr'u, gdzie teraz zaczyna się szlak. Po drugie, jest to założenie rozległych plantacji trzciny cukrowej i zakładów, które po wielu nieudanych próbach, zaczęły wreszcie produkować szkło. Wszystko znajduje popyt w coraz szybciej rozwijającej się Genui.
Drugi z nich to wykształcenie się drugiej odnogi szlaku, którą możemy nazwać odnogą francuską. Miały na to wpływ zdecydowane działania Filipa Walezjusza, który założył nad Zatoką Lwią miasto Perpignan oraz poczynił starania w kierunku budowy bezpiecznego i utwierdzonego gościńca z Bordeaux, skąd od teraz także do Genui, będzie dostarczane wino…

Szlak Iberyjski:

Złoty interes
Po kilku latach zadumy i niemrawości, Bracia zakonni rozpoczęli szeroko zakrojone działania by wzmocnić gospodarczo swoje państwo. W tym roku rozpoczęły swą pracę zakłady złotnicze, dokonujące obróbki szlachetnego i rzadkiego kruszcu, który zaczął jak widać być na terenie państwa zakonnego wydobywany. Handlarze ruszyli więc z różnego rodzaju pierścieniami, bransoletami i sygnetami, które w ekstremalnym tempie zdobyły uznanie zamożnych mieszczanek i szlachcianki z Ligurii.

Szlak Alpejski:

Kasy wspólnotowe
Na terenie Islandii została powołana instytucja Kas Wspólnotowych, zasilana ze skarbca Wspólnoty. Jej zadaniem jest pożyczanie kupcom pieniędzy na procent. Kupcy islandzcy otrzymują procent najkorzystniejszy, kupcy pogańscy, otrzymują otrzymywać procent korzystniejszy od chrześcijańskich, natomiast kupcy z wiar abrahamicznych będą otrzymywać najwyższe oprocentowanie. Kasy, zarządzane przez samorząd kupiecki pełnią także funkcję gwarancyjną i nadzorującą. Jak na razie dobrze się to sprawdza, a korzystają na tym srogo kupcy ze Wspólnoty.

Szlak Północny:

Wojownicy nie liczą monet...
Wojna doprowadziła do przerwaniu szlaku w miejscu cieśnin duńskich, a więc tak naprawdę doszło do załamania całego szlaku od Newy aż po Łaboujście. Kupcy Nowogrodzcy są zrozpaczeni, podobnie jak kupcy z Prus oraz Antwerpii. Miejmy nadzieję, że handel wkrótce wróci. W innym razie, kupcy z Nowogrodu znajdą inną drogę, lub skierują się w inną stronę…

Szlak Newski:

Spływ Zachodniorzeczny
Wzmożone osadnictwo, wycinka lasów i łowiectwo oznacza wzrost eksportu do bogatszych rejonów. W tym roku Chan może z radością uderzyć w puchara! Jego „szlak” nie jest najmniej warty!

Spływ Zachodniorzeczny:

Zmiany należy wliczyć w budżety od 7 tury!
Wartości w pierwszym poście zostały zaktualizowane.

Popiersia Doriów i Francuskie hodowle bydła
Nowa Kartagina, oprócz wcześniej już wspomnianego szkła i trzcin, staje się także eskorterem efektów pracy rzeźbiarzy – posągi i popiersia to towary nad którymi przez całe miesiące, z dokładnością i z dłutem w ręku, pracują nowokartagińscy rzemieślnicy. W Ligurii, cieszą się one coraz większą modą i zainteresowaniem – Liguryjscy możni i kupcy, patrzą na siebie jak bogaci patrycjusze w starożytnym Rzymie – już nie tylko biżuteria, ale także popiersie na wejściu do domostwa jest oznaką zamożności.

Sery, skóry i wołowina to coś czego Frankijczycy nie szkodują obcym narodom – wręcz przeciwnie, łodzie handlowe, startują znad Lwiej Zatoki, płynąc do Liguryjskiej Genui, gdzie mięso i wyśmienite sery doceniane są przez tamtejszych smakoszy.

Szlak Iberyjski:

Kaukaskie runo
Z kolei na kaukaskich wzgórzach, w ostatnich latach, coraz bardziej zwiększa się pogłowie owiec – w tej chwili, prawie na każdej większej łące, można dostrzec białe, kudłate jagniątka, które w przyszłości, zostaną eksportowane do Hulajpola – większość mieszczan i pospólstwo nie może sobie przecież pozwolić na jedwabne szaty…

Nowy Jedwabny szlak:

Mieszczanie potrzebują ubrań…
Podobnie, coraz większe zapotrzebowanie na różnego rodzaju odzienie w Antwerpii, powoduje, że wokół tego miasta, jak i w nim samym powstają masowo warsztaty tkackie, zwiększając zyski kupców i napełniając kiesę księstwa.
Podobną politykę gospodarczą od wielu lat prowadzi Bretania, która systematycznie zwiększa pogłowia owiec. Wełna, z Bretońskich portów w ogromnych ilościach przewożona jest do Antwerpii.

Szlak Północny:

Zmiany należy wliczyć w budżety od 8 tury!
Wartości w pierwszym poście zostaną zaktualizowane.

Dar Nilu
Po wojnie, Faraon poczynił duże inwestycje w Egipcie – w całym państwie, rozwinęło się łowiectwo oraz garbarstwo. Syn Ra oraz czarni jak smoła wojownicy, pobudowali w całym państwie specjalne dwory łowieckie, dzięki czemu teraz, do Berytos eksportowane są nie tylko mięsa, i skóry ale także kość słoniowa. Szlak Aleksandryjski zastąpił tym samym dawne szlaki południowe.

Szlak Aleksandryjski:

Atlantów okna na świat
Poparty konkretnymi działaniami i rozwojem gospodarczym Traktat Biskajski, otworzył Atlantom możliwości handlu z okolicznymi państwami. Kupcy z Nowych Teb ruszyli Genui, a z Troi do Bordeaux, by dalej skierować się drogą lądową do Perpignan, wioząc ze sobą drewniane bale, z napędzanych energią wodną tartaków. Po drodze, handlują rzeką Tag oraz Gwadalkiwir z państwem o nazwie której żaden Europejczyk nie potrafi wymówić.

Szlak Iberysjki:

Kaspijskim
Gdy Tamara nałożyła cło na Jedwab Perski, Szachinszach już rozbudowywał porty u wylotu rzeki Sefid-Rud. Handel przez Kaukaz był jednak na tyle atrakcyjny, że pomimo ceł, kupcy mogli po drodze zaopatrzać się w równego rodzaju rzeczy po drodze oraz dokonywać tam mniejszych handlów. Wojna, naturalnie stworzyła warunki do zmiany Trasy, korzystają na tym zarówno kupcy z Sari, jak i Hulajpola, a szczególnie nowo powstały Wołgograd, w którym krzyżują się teraz 2 szlaki handlowe – ten, oraz Spływ Permski.

Nowy Jedwabny Szlak:

Szlak Ruski i Spływ Permski
Pierwotny niegdyś spływ rzeczny, ciągnący z Permu był jedynym miejscem, gdzie istniał jakikolwiek handel. Po zetknięciu się granic Rusi, Wolnych Ziem oraz Ordy Permskiej, szanse na aktywizację handlową wzrosły. Obecność dużych rzek jak Dniepr czy Wołga, zdecydowanie ułatwiają prowadzenie handlu, gdyż kupcy, nie musząc troszczyć się o rozbójników w lasach, mogą na czajkach i tratwach spławiać swoje towary prosto do Hulajgrodu. Aktywizację handlową ułatwiło jeszcze bardziej budowanie miast nad wielkimi rzekami – Smoleńsk i Jaroslaw na Rusi, oraz Wołgograd z Kijowem na Wolnych Ziemiach. W ten sposób powstał Szlak Ruski. Kupcy płyną głównie z drzewem, skórami, wyrobami rzemieślniczymi oraz małym uzbrojeniem.

Spływ Zachodniorzeczny natomiast, na skutek wyraźnego w ostatnich latach rozwoju zamożności populacji Ordy, cieszył się coraz większą obecnością rodzimych kupców. Na skutek ciągłych spływów Kamą do Wołgi, nieco na południu od miejsca gdzie niegdyś stało miasto Kazań, powstała osada o takiej samej nazwie. Tym razem leży ona na styku obu rzek. Spływ można spokojnie nazywać Permskim, jako, że ciągnie się jeszcze daleko na północny wschód. Kupcy płyną głównie z drewnem i skórami.

Szlak Ruski i Spływ Permski:

Rennes – skarbem Artura?
Rennes ostatnio przeżywa coraz większy rozkwit – stałe powiększanie się miasta, powstanie stoczni, rozwój szkolnictwa, a w zeszłym roku powstanie specjalnej strefy kupieckiej, zwanej „strefą gościa” oraz przystani przystosowanej do przyjmowania jeszcze większych ilości kupców – naturalnie prowadzi do rozwoju miasta oraz zachęca do zwijania tutaj coraz większej ilości kupców.

Szlak Północny:

Handel Newski
Szlak Newski, po zakończonej wojnie, wraca do łask na nowo – po części ze zdwojoną siłą. Odblokowanie cieśnin Duńskich, rozwój tych terenów oraz uzyskanie przez Mazowsze bezpośredniego dostępu do morza, aktywizuje kupców.

Szlak Newski:

Zmiany wchodzą dopiero od 9 tury!
Pierwszy post zostanie zaktualizowany.

Atlanci uderzają po raz kolejny
Państwo położone na północy Półwyspu Iberyjskiego dalej się rozwija. Wcześniej już postawione tartaki i wycinki drzew zostały ponownie rozbudowane, a wzrost zainteresowania szkutnictwem na całym basenie Morza Śródziemnego jedynie zwiększył popyt na drewno sprowadzane z Atlantydy. Z pewnością pomoże też w tym fakt, że niestabilna obecnie Marchia Portugalska była w okolicy głównym konkurentem Atlantów.

Szlak Iberyjski:

Z Tobą się bawić nie będę!
Jednym z postanowień Zjazdu Kreteńskiego było wspólne obłożenie embargiem Państwa Mahometa przez większość krajów Morza Śródziemnego. W związku z tym oraz nowymi przywilejami spora część "Jedwabnych Kupców" zaczęła sprzedawać swoje dobra bogatym możnych w Syrakuzach, dzięki czemu wartość Handlu Wolnych Ziem nie spadła zbyt znacznie. Gorzej już jest w samym Berytos, którego kupcy już wcześniej podburzeni przez działania (a raczej ich brak) Sułtana grzmią - zdaje się, że jedynym miejscem, gdzie będą mogli handlować będzie rozwijana przez Faraona Aleksandria. Syn Boga Ra rozbudowuje port oraz lokuje na wybrzeżu morza śródziemnego miasta, w których już wkrótce będą mogli dokonywać wymiany kabotażowej, a tam za pośrednictwem z Syrakuzami, Kartaginą i Genuą. Nie są jednak jedynymi zaniepokojonymi - część kupców z Syrakuz i Genui również jest niezadowolona z embarga - wszak też nie mogą handlować z Berytos.

Złoty Szlak:

Ach, Sycylio, Sycylio...
Na kontynencie wojna wrze, ale sama Sycylia prosperuje. Protektor Syrakuz sporo pieniędzy wydał na rozbudowę miasta i rzemiosła w nim. Tym samym z szerokiej okolicy kupcy płyną do miasta, sprzedając cały szereg towarów.
Po pierwsze, za sprawą reform i inwestycji Sułtana ponownie odżył handel Kartaginy. Kupcy nie płyną jednak aż do Genui, lecz po wizycie w Mdinie wszystkie swoje towary sprzedają właśnie w Syrakuzach.
Po drugie, na skutek embarga na Berytos i bogacenia się Cesarstwa Rzymskiego wzrósł handel szlakiem Śródziemnomorskim, którym płynie teraz też spora część jedwabiu Wolnych Ziem. Zyskuje też na tym związek Achajski.
Po trzecie zaś między Genuą a Syrakuzami wytworzył się bardziej zrównowarzony handel - kupcy z obu miast pływają pomiędzy nimi, zamiast jedynie zwozić towary do Genui.

Szlak Kartagiński:

Szlak Śródziemnomorski :

Szlak Sycylijski:

Tylko krowa zdania nie zmienia
Madziarowie, którzy tak hardo bronili się przed aneksją ich kraju przez Wolne Ziemie, szybko zaczęli dostrzegać pozytywy takiego spraw obrotu. Zamiast przewozić peklowaną wołowinę przez opanowane przez zbójcerzy "ziemie niczyje", a następnie płacić cła na granicy z Cesarstwem zaczęli pędzić bydło w stronę swoich nowych krajan. Lokalni hodowcy zjeżdżają do Debereczna, gdzie sprzedają żywiec "cowboyom", który następnie prowadzą stada na wschód, przez Siedmiogród do Mołdawii i Ukrainy, sprzedając zwierzęta na targach w Jassy i Kijowie. Następnie z pogłowiem bydła przeznaczonym na ubój docierają do Hulajgrodu, gdzie zwierzęta są zarzynane, mięso peklowane i sprzedawanie lokalnie lub eksportowane.

Szlak Bydlęcy:

Są to zmiany na 10 turę!
Pierwszy post jak zawsze zostanie zaktualizowany.

Na północy krew nie wrzeje
W czasie gdy w Germanii i Frankonii toczyły się wojny, wszelkie próby "eksportowania" konfliktu na wyspy spaliły na panewce. Poza niewielkim konfliktem na Wyspie Mann tereny na północ od Kanału La Manche były spokojnie. Na Zielonej Wyspie Jarl postawił nowe miasto portowe o nazwie Thorberg, a także rozwinął stolarkę i wycinkę drzew. Choć kupcy z Dyffina kręcą nosami na nową konkurencję, do skarbca Jarla napływają nowe środki.
Drewno wycięte na Irlandii zaś trafia do Rennes, gdzie praca pali się w rękach. Powstają liczne zakłady krawieckie, bednarskie i ciesielskie. Powstają pierwsze cechy i gildie zrzeszające mistrzów rzemiosła, a pozytywna koniunktura przyciąga do miasta imigrantów z do niedawna zagrożonej wojną Francji, w szczególności Pepingan.
Na skutek pokoju i poczynań króla Ella Roberta rozwinęło się również królestwo Mercji i Northumbrii, skąd zaczyna płynąć handel w stronę Antwerpii.

Szlak Północny:

Wolny rynek, bejbe!
Oczywiste było, że wraz z Embargiem, prędzej czy później znajdą się ludzie, którzy znajdą sposób na jego obejście. Pytanie tylko - jacy ludzie. Wraz z pojawieniem się problemów w Państwie Mahometa, tym kimś okazał się być - raczej bez niespodzianek - Faraon Ramzes. Co bardziej zaskakujące jednak (lub i nie), wraz z nim zyskał jednak protoplasta całego tego zamieszania, czyli Sułtan Kartaginy. Kupcy z Republiki wyruszają ze swojej stolicy w Kartaginie do Mdiny, skupując w obu miastach solone ryby, towary z okolicznych krajów, jedwabie z dalekiej persji, szkło z Kalifatu, po czym z całym ładunkiem płyną na wschód, wzdłuż egipskiego wybrzeża, przez nowo założone miasta - Trypolis oraz Cyranejkę, aż docierają do Aleksandrii, gdzie sprzedają co tylko im zostało. Szlak nie kończy się jednak tutaj - egipscy kupcy bowiem skupują importowane towary i na własnych statkach przewożą je do Berytos.

Szlak Aleksandryjski:

Biały cukier, Czarna kawa
Choć defraudacja stała się dość popularnym sposobem uzyskiwania dochodów w Imperium Perskim, jak głosi przysłowie - "Wszystkiego ukraść nie można" - liczne plantacje jedwabiu, trzciny cukrowej, kawy i herbaty powstały mimo wszystko. Spora część z nich skupowana jest na rynkach lokalnych, jednak większość z nich miała być przeznaczona na eksport. O ile jedwabiu i cukru nigdy mało, tak kawa i herbata w obcych krajach są póki co przyjmowane z rezerwą. Luksusowe napoje, zamiast trafiać do rozsmakowanych w gruzińskich, greckich czy włoskich winach gardeł elit Rzymu oraz Syrakuz, znajdują konsumentów raczej pośród bogatego chłopstwa w Wolnych Ziemiach, przyzwyczajonego do picia różnorakich zielnych naparów. Ci jednak za worek liści, nieważne jak pysznych, przepłacać nie zamierzają, stąd trudno nałożyć na "luksusowe" napoje wysoką marżę.

Nowy jedwabny szlak:

Żelazny Car
Wraz z budową kopalni żelaza w Królestwie Rusi prędko wszystkie braki na rynku wewnętrznym zniknęły. Zaraz okazało się, że poprzednie braki zamieniły się w nadwyżkę i drogocenny metal zaczęto wywozić z kraju za granicę. Sąsiedzi Rusi nie muszą się zatem za bardzo obawiać problemów z brakiem żelaza, niemniej ceny są tak wysokie, że wciąż dobrze byłoby mieć własne źródło. Dalsze kraje - raczej nie mają co liczyć, iż sztaby dotrą do nich w jakiejkolwiek sensownej cenie. Król Rusi raczej się jednak nie przejmuje się tym, że innym władcom zabraknie - zamiast tego może na spokojnie zająć się liczeniem złota.

Szlak Newski:

Szlak Ruski i Spływ Permski:

Zmiany uwzględniamy w budżecie dopiero na 11 turę!


Miasto Kalifa
Zmiany na tym szlaku są związane są głównie z tym, że po wielu latach systematycznego inwestowania w rozwój stolicy, nareszcie udało się Kalifowi podnieść poziom Nowej Kartaginy do statusu miasta handlowego. Fakt ten niewiele zmienia, jeśli chodzi o trasę szlaku. Od teraz jednak miejscem docelowym dla większości kupców Atlantydów jest właśnie Nowa Kartagoma, nie zaś, jak było wcześniej, Genua. Zmiana ta powoduje zwiększenie zysku kalifatu, ale powoduje to również nieco strat w skarbcu italskiego króla.

Szlak Iberyjski:

Stolica Nowej Br(e)ytanii i Rennes
Król Artur zaraz po zjednoczeniu Brytów postanowił usprawnić kontrolę nad regionem, poprzez odbudowę miasta w dawnej Walii, zwanego Cardiff. Zaraz po tym gdy powstały pierwsze osiedla, zaczęli przypływać tam kupcy wiozący ryby i drewno z Islandii, wino z Bordeaux a czasami nawet płótna z Antwerpii. Handlarze zbaczają lekko z kursu, by sprzedać część towaru, napić się, wypocząć, zanim ruszą w dalszą drogę na północ, lub na południe.

W związku ze spłonięciem Antwerpii, na chwilę obecną, rolę miasta kupieckiego przejęło Rennes, będąc na tyle duże i zamożne, żeby opłacalnym było przypływanie tutaj kupców ze wszelkiego rodzaju towarami. Plotka jednak głosi, że rozsierdzony Cesarz, rozpoczyna tak ogromne inwestycje na miejscu dawnego pogorzeliska, że nie ma chuja we wsi wątpliwym jest by Rennes utrzymało swój status dłużej niż do czasu odbudowy miasta.

Szlak Północny:

Szyneczki i wędlinki
„Ten Hospodar to ma chyba jakiś podejrzany dar jasnowidzenia” – skomentował pewien kupiec przebywający akurat w Hulajgrodzie. W ostatnich czasach na wolnych ziemiach masowo zaczęły powstawać wędzarnie, które pozwalają na masową sprzedaż suszonego mięsa. Nie byłby to może towar pierwszej klasy, jednak ostatnia klęska głodu spowodowała, masowy skup tego towaru, pomimo, że w normalnych okolicznościach nikt, chyba poza hospodarem i pijanymi kazakami nie wziąłby tego do gęby.

Złoty Szlak:

Przysmaki Neapolu
Neapol pod rządami Doriów przechodzi ponowny rozkwit, stając się coraz ważniejszym punktem przeładunkowym dla kupców z Syrakuz płynących do Genui z perskim jedwabiem (chociaż tego jest coraz mniej), bizantyjskim winem i rybami z Kartaginy. Lokalni mieszczanie cieszą się coraz bogatsi, dzięki czemu stać ich na towary bardziej luksusowe, co z kolei zachęca więcej kupców z Syrakuz do wyjścia na przeciw popytowi z odpowiednią podażą.

Szlak Sycylijski:

Berytos
W związku z podbojem Berytos, kupcy z Aleksandrii przełamują wszelkie opory by żeglować na okrętach pełnych soli, diamentów i innych towarów, do muzułmańskiego miasta. Faraon powinien być kontent. W związku z upadkiem Państwa Mahometa, dotychczasowe embarga ustają, a więc duża kupców z Ligurii czy Syrakuz zawita do nowego nabytku Faraona.

Szlak Aleksandryjski:

Dymitrogród, Ryga i Gdańsk
Założenie dwóch miast przeładunkowych po podboju Inflant – Rygi i Dymitrogrodu okazało się doskonałym pomysłem. Teraz kupcy, płynący szlakiem newskim, zatrzymują się po drodze w dwóch osadach, wyładowując tam swoje towary na sprzedaż. Ponadto, w związku z rozpoczęciem wydobycia kamieni szlachetnych, opłacalność eksportu Rusi jeszcze bardziej wzrasta. Odbudowany zostaje także Gdańsk, tym razem w granicach polskich, gdzie kupcy zatrzymują się by napić się gorzałki i miodów. Na cieśninie Kategatt znacznie rośnie dochód z ceł. Tak jak zostało zaznaczone wyżej - najpewniej tymczasowo towary "płyną" do Rennes, nie do Antwerpii.

Szlak Newski:

Pierwszy post zostanie zaktualizowany.

Zmiany wchodzą wraz z 12 turą!

Rereconquista

Wraz z podzieleniem Iberii na dwa kraje, ich zyski rosną. Centralizacja bardziej sprzyja jednak Kalifatowi, niż n-temu Rzymowi. Liczne miasta założone przez Kalifa, a przede wszystkim kopalnia złota i warsztaty jubilersko-złotnicze w Kalat-Rabah windują zyski Władcy wszystkich Muzułmanów (niemal wszystkich, bo Mezopotamia jeszcze podryguje przerażona Egipską ekspansją). Pytanie czy taki rozrost metropolii oraz lokacja nowych miast nie spowoduje powrotu marzeń kupców o samorządności?
Jego wasal, u którego kupcy rządzić już mogą, również zyskuje - Sułtan-filozof postawił miasto Algiers na wybrzeżu, skąd dobra z Starej Kartaginy płyną do Nowej.

Szlak Iberyjski:

Ja nie z roli, ale soli

Kartagińczycy mają może złoto, ale nie mają nic soli! Tę natomiast ma Król Bretanii, który, choć może i jest zdawałoby się słabszym na arenie międzynarodowej władcą, tak z pewnością jest bardziej obrotnym. Choć żupy dopiero startują, z pewnością dadzą wspaniały dochód. Kwitnie również handel - zyski z Yorku trafiają teraz do kiesy Bretańskiego Króla, podobnie cła z Saint-Nazaire, nowo ulokowanego miasta w Bretonii. Te stało się prędko ulubionym przystankiem kupców francuskich, gdzie mogą się napić pysznego wina i zasmakować pysznych ust bretońskich prostytut.

Szlak Północny:

Roma dives!

Trend lokacyjny kontynuuje Rzym (ten, który się nim mianował jako pierwszy). Kupcy z Hulajgrodu płyną ze swoimi jedwabiami, cukrem, kawą, wyrobami stalowymi, płodami rolnymi i szyneczkami pierwszej klasy już nie tylko przez Konstantynopol, ale również do Smyrny oraz Atilli, pierwszych miast ulokowanych przez Cesarza na wybrzeżu Anatolii. Wraz z zajęciem Berytos zyski z miasta trafiają teraz do Egiptu. Choć moneta się zgadza - czy dwa konkurujące ze sobą centra handlu, Bejrut oraz Alexsandria, nie doprowadzą do konfliktu między starymi i nowymi poddanymi faraona?

Złoty Szlak:

Handel Lnem

W swojej mądrości Sułtan-filozof ufundował nie tylko Algiers, ale nowe plantacje i hodowle. Len uprawiany na polach dookoła Kartaginy sprzedaje się świetnie - rosnące zapotrzebowanie na statki sprawia, iż przerabiany jest w większości na żagle, a także ubrania dla biedniejszych. Mądrość władcy jest chyba jednak większa niż wielu jego poddanych. Zdecydował się on również zacząć hodować ślimaki. W jakiś północnych krajach może i byłaby to smaczna przekąska, ale w Kartaginie nikt za bardzo nie wie co z nimi zrobić - przynajmniej na razie, wielu alchemików, mistyków i innych myślicieli widzi w tym jakiś głębszy plan i prowadzi na nich jakieś eksperymenta. Sułtan-filozof podobno ma pomysł na ślimaki, a alchemicy w podziemiach wynaleźli sposób, dzięki, któremu mogą być one małą kopalnią złota...

Szlak Kartagiński:

Pierwszy post zostanie zaktualizowany! (Tym razem na prawdę!)

Poprawka do handlu:
Sewilla znajduje się w prowincji na zachód od wskazanej na mapie, na terenie Cesarstwa Zachodniorzymskiego, nie Kalifatu. Za wszelkie błędy i niedogodności przepraszamy.

Zmiany zachodzą od 13 tury!

Handel Ślimaczy

Trochę myślenia nad tym było, ale widać rzeczywiście dziwactwa Sułtana-filozofa miały w sobie jakiś zamysł - po dłuższych badaniach okazało się iż poprzez jakiegoś rodzaju magię obślizgłe mięczaki produkują najrzadszy ze znanych ludziom barwników - purpurę. Statki pełne nowego dobra luksusowego płyną prosto do Syrakuz - gdzie trafiają w ręce kupców i możnych - a od wszystkich towarów płacony jest srogi podatek, który trafia teraz w ręce Kazackich okupantów, miast Protektora.
Sułtan rozszerzył również uprawy lnu, ale późna, jesienna decyzja o ich ufundowaniu sprawiła, iż spora część ziemi musiała poczekać rok, by zostać obsianą, co zmniejszyło efektywność inwestycji.

Szlak Kartagiński:

Jak Feniks z popiołów

Antwerpia, będąca niegdyś najważniejszym portem na morzach północy szybko straciła ten status - wystarczyła jedna większa iskra by dorobek wielu poszedł z dymem. Cesarz niemniej nie zaspał gruszek w popiele - przeznaczył srogie środki na odbudowę swojej stolicy. Choć ta wciąż nie stanowi końcowego celu podróży dla wielu kupców, jeżeli nic się nie zmieni, to może ponownie zdominować północ jako centrum handlu, a Król Brytów będzie musiał znaleźć dla siebie nowe źródło dochodu.
A wartość handlu, który płynie na zachód również wzrosła - Na szlaku Newskim z prikazu Króla Ruskiego powstało miasto Turku, gdzie można zakupić wiele dóbr z dzikiej finlandii - futra, futra, futra i futra. A czasem nawet futra.

Szlak Północny:

Szlak Newski:

Ja nie z tego co mnie boli, ale soli

Kolejny rok, kolejne żupy solne otwarte. Tym razem to Król Włoch może pochwalić się swoim urobkiem, pilnie wydobywanym przez sztygarów. Włoscy Możni i handlarze mogą w końcu nacieszyć swoje podniebienia - a przede wszystkim sakiewki - pyszną i drogą solą kamienną - zdecydowanie lepszą niż brudna sól odparowywana z wody morskiej.

Szlak Sycylijski:

Styrta się pali!

W tym roku na Złotym Szlaku trochę się działo. Świeżo postawiona Smyrna stanęła w płomieniach niczym styrta i tera stoją tam jedynie pustawe, zwęglone ruiny - pamiątka rajdu Czerwonobrodego. Pojedyncza wyprawa jednak nie wystraszyła aż tak kupców - zwłaszcza że zanosi się, iż Cesarz brawurowego pirata prędko zgładzi.
Bynajmniej jednak na szlaku miast nie zabrakło - w miejsce osady Greków pojawiła się miejscowość założona przez Faraona - Nikozja. Kupcy zatem, zamiast płynąć wzdłuż wybrzeża Anatolii, odbijają na południe w stronę Cypru.
Ze Wspólnoty ruszyły też wyroby metalurgiczne i surówka do Rzymu i Egiptu - oba kraje mają spore huty, także popyt na metal jest spory.

Złoty Szlak:

Na wschodzie wszystko w spokoju.

Gdy Wojska Hospodara szaleją na wszystkich stronach, zajmując Syrakuzy, jego własne szlaki handlowe szlaki handlowe rozwijają się prężnie. Wspólna Inwestycja Chana i Hospodara nie doszła co prawda w pełni do skutku ze względu na problemy polityczne mongolskiego władcy, lecz kolejne tartaki, warsztaty stolarskie i kaletniczce tal czy siak stanęły w Hulajpolu - choć nie bez opóźnień - zimowa budowa podniosła koszty (wódka dla budowlańców swoje kosztuje).
Również Dymitr przyłącza się do rozwijania wschodniej prosperity - ulokował miasto Don, skąd towary produkowane w jego kraju spławiane są rzeką o tej samej nazwie do Wołgogradu.

W Panonii zaś rozrasta się rzemiosło. Na północ od Debereczna postawiono kopalnię żelaza, a by kuć je, póki gorące - obok niej nowe miasto-hutę Żelaznogród. Przedsiębiorczy Madziarowie zatem pieką dwie pieczenie na jednym ogniu - woły które prowadzą na rzeź do Hulajgrodu ciągną teraz wozy pełne sztab metalu, narzędzi i broni.

Szlak Bydlęcy:

Szlak Ruski i Spływ Permski:

Pierwszy post zostanie zaktualizowany!

Poprawka:
Zmiany także na szlaku śródziemnomorskim:

Szlak Sródziemnomorski:

Zmiany zachodzą od 14 tury!

Perły i Len
Kartagiński Sułtan, skoro znalazł już inwestycję, która przynosi zyski, zdaje się dalej w nią inwestować - ponownie otworzono kolejne już plantacje lnu. Jak tak dalej pójdzie, to cały kontynent będzie się nosić w Kartagińskich lnach!
Rozpoczęto również połów pereł w pobliżu Algiersu - kolejne trafiona idea sułtana - zwłaszcza iż te chętnie skupowane są przez Nowokartagińskich jubilerów, tworzących z nich, oraz kopanego w centrum kraju złota, pięknie dzieła sztuki. Zyski Kartaginy wzrosną tym bardziej, iż w tej chwili Syrakuzy znajdują się w rękach Sułtana, mimo że to wolne ziemie pobierają dochód z ceł.
Kalif ulokował natomiast nowe miasto - Tingis - na południowej części cieśniny gibraltarskiej. Tutaj z pewnością pobierane za transfer cła będą spore...

Szlak Kartagiński:

Szlak Iberyjski:

Feniks powstaje

Antwerpia rośnie dalej. Obecnie zajęła pobliskie pola, stając się prawdopodobnie największym miastem na kontynencie, z dzielnicą kupiecką tak wielką, jak inne miasta są w całości. Rennes straciło zatem swoją dominującą pozycję na rzecz stolicy Cesarstwa. Niemniej kupcom Bretańskim, mimo działań króla Artura dążących pod powiększenia miasta, taka zmiana sytuacji się nie podoba - nagłe bogactwo uderzyło im do głowy i z pewnością będą składać petycje do władcy by podziałał w stronę przywrócenia ich poprzedniego statusu.  
Powstało też kolejne miasto ulokowane przez Dymitra - Archaengielsk, położony na dalekim wybrzeżu Morza Białego. Z jego portu zaczęły wypływać futra oraz drewno na zachód - do Antwerpii, zahaczając po drodze jeszcze o Oslo - niemniej wątpliwym jest by handel na tym szlaku rozwinął się jakoś poważnie - port przez ponad pół roku jest odcięty od świata przez grubą pokrywę lodową, podobnie sprawa wygląda na dalekiej północy Norwegii, którą trzeba opłynąć.
Zarówno nowym, jak i starym szlakiem płynie teraz także sól, której wydobycie rozpoczęto na Rusi.

Szlak Północny:

Szlak Newski:

Szlak Arktyczny:

Zmiany Egejskie

Nad Morzem Egejskim kolejne zmiany. Smyrna, spalona uprzednio przez Czerwonobrodego, wyludniła się zupełnie. Niewielka ludność, która pozostała nie stanowi już na tyle interesującego celu podróży, by kupcy zatrzymywali się w ruinach.
Zamiast tego jednak Cesarz może pobierać teraz cła w Atenach, jego  ogólny zysk z handlu zatem szczególnie mocno się nie zmienia...

Szlak Śródziemnomorski:

Złoty Szlak:

Złote Runo

Na Kaukazie zaś na nowo górskie hale zaludniły się owcami. Zwierzęta, tak samo jak woły z Węgier, pędzone są przez kraj do Hulajgrodu, gdzie sprzedawana jest zarówno wełna (do zakładów tkackich), jak i baranina (na szyneczki).

Szlak Owczy:

Pierwszy post zostanie zaktualizowany!

Zmiany zachodzą na turę 15 a pierwszy post NIE będzie teraz zaktualizowany, dlatego proszę dokładnie posprawdzać.

Hanza?!
Rycerstwo Niemieckie wróciło spod Wiednia, prosto do swych domów, przywożąc bogate zdobycze, ale w ich zamkach - już bogactwa pełno. Skarbce pełne złota, a to ze względu na szerokie inwestycje cesarza, a także ich samych. W Oksytanii i Hesji powstały liczne winnice, w Brabancie kolejne miasta - Spion, Oermiddel, Calais. Postawiono także Wolne miasto Paryż oraz Brandenburg w Marchii Saksońskiej, zaś Moguncja została ponownie odbudowana. W stolicy zaś rozbudowano warsztaty tkackie, a także huty szkła - choć te dopiero raczkują i uczą się rzemiosła.
Na północy podziałał też Król Brytów - rozwinięto porty w Brest , a wydobycie soli wzrosło jeszcze bardziej.
Siłą rzeczy zatem przez całe Centralne Cesarstwo Rzymskie podróżują kupcy, sprzedając różnorakie dobra. Wasale Cesarza pobierają myta i cła, miasta się bogacą. Kto wie - czy wzrost bogactwa nie spowoduje wzrostu sił miast bądź chęci do większej ingerencji w Cesarską politykę niezliczonych książąt?

Szlak Germański:

Szlak Północny:

Szlak Newski:

Żyzny Półksiężyc
Egipt również nie próżnował - dokonał wielkich inwestycji nad zatoką perską. Bynajmniej jednak nie wydobywa tutaj ropy naftowej - zamiast tego w tych ciepłych wodach nie brakuje nowych grup rybaków, poławiaczy pereł, koralowców, zakwitło również rękodzieło - biżuterię.
Faraon otworzył też żupy solne, które tak samo zwiększają przychód z ceł i wartość eksportu władcy.

Szlak Aleksandryjski:

Miasto rodowe
Pierwsze miasto magnackie - Reggio, w Italii a dokładniej w Calabrii jest ważną przystanią na trasie podróżnych kupców. Póki co miasto jednak jest głównie przystankiem na drodze do znacznie ważniejszego portu w okolicy - Syrakuz - ale kto wie, może kiedyś zdoła prześcignąć Sycylijskiego giganta?

Szlak Sycyliski:

Szlak Śródziemnomorski:

Wojna nie służy handlowi...
Szlak Ruski i spływ Permski przestaje funkcjonować
Szlak Bydlęcy przestaje funkcjonować
Na Złotym Szlaku wartość handlowa zmniejsza się do zera, Egipt i Rzym zaś tracą 50% swojej wartości handlowej na tym szlaku