Orszak Dionizosa

- Szefie, ale może lepiej w takim stanie nie prowadzić rydwanu...
- Jaaa nie dam rady? Potrzemaj mi wino!

Gdzieś pod stokami Olimpu dwójka mężczyzn zechciała spróbować swoich sił i uciec z lokalnego obozowiska ludzi, by udać się do sąsiadującego Królestwa Larisy. Próba ta jednak nie była udana - nie zaszli długo, nim natknęli się na grupę satyrów biegającą po okolicy. Rozpoczęła się więc gonitwa - między stokami, drzewami sosen, wielkimi głazami - ludzie unikali strzał rogatych łowców. Koźle kopyta lepiej sprawiały się na górskim terenie - satyrowie coraz szybciej zbliżali się do uciekinierów.

- Ej szefie, może zwolnimy? Szefie? SZEFIE!?
- SZYBCIEEEEEJ!

Gdy tylko satyrowie i inni towarzysze pijanego orszaku Dionizosa rozbiegli się po helleńskich dworach, w całej Grecji podniosło się wielkie poruszenie. Koniec końców jednak, niewiele polis zdecydowało się na zaproponowanie Bachusowi gościny. Zapewne, z racji małej ilości dostępnego wina oraz strachu przed "pstryczkiem w nos" dla najbardziej skąpego gospodarza, do przetargu przystanęły jedynie władze Zagrei oraz Akris. Ostatecznie, oferta Koryntian okazała się bardziej atrakcyjna. Eforowie potrzebowali najwidoczniej jakiegoś głośnego sukcesu po porażce związanej z najazdem Kreteńczyków, decydując się na tak duży wydatek żywności i amfor pełnych wysokoprocentowego trunku. Dionizos ruszył zatem do Zagrei.

A gdy przybył na miejsce, rozpoczęła się wielka uczta. Gdy do miasta wjeżdżał orszak pełen pijanych satyrów, nieprzyzwyczajeni do gorszących widoków homoioi nie do końca wiedzieli jak się zachować. Lektyka, którą nieśli satyrowie wywróciła się gdy ci wnosili ją po schodach do siedziby władz miasta. Z lektyki wypadł śmiejący się Dionizos, wyzywając od najgorszych niosących go towarzyszy, po czym powstając, zawrócił, ruszając do tłumu. Eforowie, rozkazali przynieść przygotowane amfory i rozpalić ognie pod pieczyste, lecz Dionizos wcale nie czekał na to. Do osłów pozostających w orszaku, poprzypinane były jego zapasy, które natychmiast rozchwycili jego towarzysze. Dionizos rozdawał także kielichy reszcie ludności Zagrei, polewając sam do czar i kielichów mieszczan. Nie minął wieczór, a wszystkich w mieście opętał duch zabaw, łakomstwa, pijaństwa i orgii, nad którą panowania nie miał nikt. 

Na czas święta, nikt ze śmiertelników nie odważy się zaatakować miasta. Miejmy tylko nadzieję, że władze polis nie oszukają Dionizosa i rzeczywiście dostarczą mu obiecane ilości wina i żywności. Inaczej bóg może być zły... Apropos... do Akris przybył jeszcze raz wysłannik Dionizosa. Najwierniejszy kompan boga - stary satyr Sylen sam, we własnej osobie widział się z trzema Strategami rządzącymi miastem. Uprzejmie podziękował za niezwykle szczodrą ofertę wspólnego świętowania, zapewniając o wdzięczności boga, poprosił o wieczerzę i nocleg. Naturalnie, Stratedzy ugościli go, po czym po wspólnej biesiadzie legli zmożeni winem. Gdy obudzili się rankiem, zostali poinformowani o tym, że ktoś w nocy zakradł się do miejskiego magazynu wykradając trzy amfory wina! Gdy wzięto na przesłuchanie straże miejskie, odrzekli oni, że nad ranem, jedyną osobą wyjeżdżającą z miasta był stary Sylen, który powożąc zaprzęgniętym w woły, przykrytym płachtą powozem, udał się w drogę powrotną w niezwykle dobrym humorze...