Wieści z Tracji

Wieki Chaosu (bez względu na to czym były konkretnie wywołane) spowodowały w znaczniej mierze zdziczenie obyczajów. Ludzie zaczęli być dla drugich szczerymi nieprzyjaciółmi i każda ryba, każdy owoc oraz każdy kawałek chleba mógł być powodem do mordu i łamania kręgosłupa. Gdy wydawało się, że gorzej być nie może, ludzkość przekonała się, że studnia grozy i trwogi nie ma w tym przypadku dna. Nie wiadomo skąd pojawiły się w Helladzie całe stada centaurów, harpii, satyrów, menad które wyglądem przypominają kobiety, lecz krzepą są silniejsze od mężów, a nawet cyklopów. Wszystko zawzięło się na niczemu niewinny rodzaj ludzki.

Na północy, w dalekiej Tracji sytuacja miała się najgorzej. Bestie doszły tam do takiego stopnia organizacji i rozumienia rzeczywistości, że potworzyły niczym ludzie własne organizmy państwowe tworząc administracje, urzędy, wojsko oraz nakładając na mieszkańców tych terenów podatku. Ludzie tam mieszkający, mieli możliwość albo zaakceptować taki stan rzeczy, emigrować albo zgodzić się na niechybną śmierć. Ci którzy próbowali stawić opór zostali zatem wytraceni, niektórzy zaś zdążyli zabrać wszystko co tylko udało im się naprędce zebrać i uciec w inny rejon Hellady. Ci, jak głosi wieść utworzyli na wybrzeżu Azji Mniejszej własne państwo. Znaczna część ludności jednak przyjęła warunki życia pod butem centaurów i płacąc im trybut ostała się przy życiu. Państwo ich jest monarchią, na czele której stoi najsilniejszy i najmędrszy z nich, imieniem Nassus. Wokół niego funkcjonuje Wysoka Rada złożona z kilkunastu wpływowych centaurów, którzy doradzają i akceptują wolę Nassusa. Nie jest on ponoć zbyt pozytywnie nastawiony do ludzi z innych tworów państwowych, o czym przekonali się zabłąkani kupcy z Antygonei, których na rozkaz władcy powieszono wydłubując im oczy. Kupcy ponoć chcieli rozmówić się z Nassusem, ale nie wzięli ze sobą żadnego bogatego podarku...

Obok Monarchii Centaurów, powstało drugie, niespotykane dotąd państwo. Szczęście w nieszczęściu, że jest to państwo ludzkie. Nieszczęście polega zaś na tym, że państwo założyły waleczne Amazonki - wojownicze kobiety, które pozbywają się prawej piersi aby ta nie przeszkadzała im w rzucie oszczepem i naciąganiu łuku. Na czele Amazonek stoi ich królowa - Hipolita, która ma skrajnie nieprzychylny stosunek do męskiej części populacji. Mężczyźni w Królestwie Amazonek, za drobnymi wyjątkami, mają status niewolników. Pracują w tartakach oraz uprawiają żyzne pola, by oddać zdecydowaną większość owocu swojej ciężkiej pracy swoim władczyniom. Ciekawe jest to, że nie wszystkim się to podoba. Siostra Hipolity - Antiopa która miała bardziej liberalne podejście do polityki wewnętrznej (a przy okazji chciała przejąć władze) została wygnana z kraju pod karą śmierci. Aniopa błąka się teraz po Helladzie, chodząc od dworu do dworu, w nadziei, że któryś król, tyran, oligarcha bądź demokratycznie wybrany urzędnik zwróci uwagę na jej los i pomoże odzyskać koronę i władzę w kraju.

Pojawienie się dwóch nietypowych państw w Tracji początkowo wywołało poruszenie u Hellenów, lecz bardzo szybko okazało się, że władcy obecnych polis posiadają koncentrację na poziomie złotej rybki, gdyż przejęcie, niepokój, oraz ogólne zainteresowanie związane z królestwami centaurów i amazonek zniknęły tak szybko jak się pojawiły.

Helleni byli zdecydowanie bardziej zainteresowani wzajemnym mordowaniem się, gwałceniem i plądrowaniem niż podjęciem jakichkolwiek działań wobec potencjalnego zagrożenia z północy. Pojawiły się nawet pogłoski jakoby niektóre polis zdecydowały się na handel z trackimi królestwami nie zważając na otwartą wrogość władców owych państw do ludności Helleńskiej, lub przynajmniej męskiej części owej ludności w przypadku Amazonek.

W obliczu braku jakichkolwiek prób osłabienia, bądź ataku na obydwa królestwa, nawet pomimo próśb Antiopy o udzielenie jej wsparcia w walce z siostrą, które to prośby były konsekwentnie ignorowane przez wszystkich władców Hellady odsyłających męczącą ich kobietę z powrotem do kuchni, obydwa królestwa były w stanie prężnie się rozwijać i rosnąć w siłę w przeciągu kilku minionych lat.

Państwa Helleńskie zostały jednak wyrwane ze swego letargu i na nowo przypomniały sobie o istnieniu Amazonek, oraz Centaurów, gdy wyżej wymienionym zaczęło robić się ciasno wewnątrz ich własnych granic i postanowili wyprawić się z pomocą swoich nowych sił na niewielki podbój, waleczne Amazonki upatrzyły sobie tereny wschodnie, zaś armia centaurów pogalopowała na zachód, ku przerażeniu wszystkich polis, a w szczególności Troi i Antygonei znajdujących się niebezpiecznie blisko nowych granic trackich monarchii.

Na ustach Hellenów ponownie zagościły słowa przestrogi przed zagrożeniem z północy, jak również głosy niepokoju, lecz na kilku dworach owe głosy zostały stłumione brzęczeniem kupieckich sakw, których właściciele widocznie pozbawieni lęku, bądź rozumu wyczuwają słodką woń drachm niesioną wiatrem północnym.

Co zaś się tyczy samych podbojów, to  lokalna ludność nie stawiała większego oporu najeźdźcom potulnie oddając się pod but, a raczej podkowę Centaurzego króla, bądź Amazońskiej królowej, jednym  powodów była zapewne siła militarna najeźdźcy, choć krążą plotki jakoby po zasłyszeniu o gwałtach, mordach i plądrowaniach, będących w ostatnich latach codziennością w Helleńskich polis lokalna ludność uznała, że bezpieczniej będzie im żyć pod końskim kopytem. Zaś mężczyźni pojmani przez amazonki zadecydowali iż z dwojga złego wolą śmierć poprzez zmiażdżenie głowy kobiecymi udami, aniżeli zaszlachtowanie jak zwierzę zimnym ostrzem innych greków.

Antiopa widocznie niezbyt zniechęcona dotychczasowym brakiem powodzenia na dworach Helleńskich, zasłyszawszy o rosnącej potędze swej siostry, wzmogła swe starania w poszukiwaniu sojuszników na nieszczęście znudzonych jej jazgotem władców, obiecując rozmaite korzyści temu kto pomoże jej odbić tron z rąk Hipolity. Sama Hipolita z kolei widocznie zapragnęła jeszcze większego rozgłosu (jak to kobieta) i za swój kolejny cel postawiła sobie dominację na morzu, bowiem Helladę obeszły wieści o pierwszych zwodowanych okrętach pod banderą Amazonek. Spora część Hellenów poczęła żartować, jakoby Amazonki miały niebawem wygryźć z interesu piratów Kydońskich, jednak licznym kupcom transportującym swoje towary droga morską bynajmniej nie jest z tego powodu do śmiechu.

Coraz częściej mówi się natomiast o potrzebie zorganizowania wyprawy przeciwko Centaurom lub Amazonkom. Nie tylko z powodu narastającego niebezpieczeństwa, ale także z racji surowców jakie znajdują się na ich terenach. Co więcej, kupcy przybywający z państwa centaurów oraz Antiopa opowiadają o bogactwach jakie ponoć od lat mają być gromadzone w skarbcach obu państw. Niemniej, wyprawa taka musiałaby być dobrze zorganizowana - wróg ma bowiem wojsko wcale nie odbiegające jakością i ilością od tych Helleńskich. W wyprawie przydaliby się także "starzy" herosi tacy jak Herakles, Atalanta czy Tezeusz...