by Rodr Wto Paź 25, 2022 8:52 pm
HEIRAKSEA
HISTORIA
Nikt dokładnie nie wie co takiego wydarzyło się u zarania Wieków Mroku. Jedne opowieści mówią o tym jak to straszliwe plagi zdziesiątkowały populacje ówczesnych miast, inne o tym jak złoty rydwan Heliosa przestał być widoczny dla ludzkich oczu, a są również i te mówiące o tym jak to Demeter przestała błogosławić plonom, które stały się wówczas tak mizerne, że nastała klęska głodu o rozmiarach nieznanych poprzednim pokoleniom. Jedno jednak jest pewne. Cywilizacja upadła, a bogowie i herosi odeszli pozostawiając ludzi samych sobie. Wieki Mroku nie trwały jednak wiecznie i w końcu ludzie jak dawniej zaczęli zakładać swe osady oraz zasiewać pola. Bogowie również zaczęli na nowo schodzić z Olimpu, a wraz z nimi po wielu latach nieobecności na greckich ziemiach pojawili się herosi. To właśnie o jednym z takowych herosów będzie ta opowieść.
Mówi się, że Heiraks na świat przyszedł jako dziecko pana wojny, Aresa i Kreteis, ludzkiej kobiety z jednej z osad położonych wówczas na terenie górskiej Pelagonii. Heiraks nie został jednak bynajmniej poczęty z miłości między swymi rodzicami, a z gwałtu jakiego to Ares dokonać miał kiedy z żądzy krwi najechał osadę, w której Kreteis żyła. Porzucony przez matkę w górach przetrwał prawdopodobnie jedynie dlatego, że odnalazł go w nich ubogi pasterz, który postanowił zaopiekować się chłopcem i wychować go wraz z żoną niczym własnego syna. Heiraks pod dachem swych przybranych rodziców przeżył wiele lat i wyrósł na silnego oraz dzielnego mężczyznę, który prawdopodobnie przeżyłby jako hodowca owiec resztę swego życia gdyby nie to, że na łożu śmierci pasterz wyjawił mu iż w rzeczywistości Heiraks nie jest jego synem. Jeszcze tego samego dnia, odprawiwszy pochówek dla swego "ojca", Heiraks opuścił swój dotychczasowy dom i wyruszył w długą podróż.
Heiraks wędrując przez wiele dni natrafił pewnego razu na osadę jednego z zamieszkujących wówczas Epir plemion. Przyjęty pod dach przez wodza wioski dowiedział się, że ostatnimi czasy okolica ta stała się niezwykle niebezpieczna, a to za sprawą ogromnego dzika zwanego Erythrusem. Pragnąc odwdzięczyć się za gościnę Heiraks zobowiązał się pomóc i zabić bestię. Walka zaś, którą stoczył nasz heros z Erythrusem była równa tym stoczonym przez herosów z dawnych mitów, a pamięć o tym czynie jest nadal wśród ludu tak silna, że symbolem Heiraksei po dziś dzień pozostaje właśnie dzik. Mieszkańcy wioski również będąc pod wielkim wrażeniem czynu Heiraksa mieli uczynić go zaś w przyszłości swym przywódcą. Ten nie zamierzał zostać jedynie wodzem tej jednej ludzkiej osady. Wiedział bowiem, że tylko jeżeli ludzie zjednoczą się razem w większą grupę będą w stanie przeciwstawić się czyhającym na nich zagrożeniom. Przekonawszy zaś pozostałe z okolicznych wspólnot zebrał je w jednym miejscu dając początek nowemu polis, które to lata później miało zostać od imienia swego założyciela nazwane Heirakseą. Król-heros miał władać swym miastem długo i sprawiedliwie aż po dzień swej śmierci, w którym to miał zostać zabranym przez Zeusa do siedziby bogów, na Olimp.
Królowie, którzy przyszli potem kontynuowali dzieło Heiraksa i nie tylko zachowali jego dziedzictwo, ale rozszerzyli je podbijając okoliczne plemiona i przyłączając ich ziemie do polis. Obecnie zaś na królewskim tronie Heiraksei zasiada Teokles z rodu Agenoridów, wobec którego to zarówno lud, jak i naczelnicy rodów mają wielkie oczekiwania bacznie obserwując w jakim kierunku młody władca poprowadzi swe polis.
Mówi się, że Heiraks na świat przyszedł jako dziecko pana wojny, Aresa i Kreteis, ludzkiej kobiety z jednej z osad położonych wówczas na terenie górskiej Pelagonii. Heiraks nie został jednak bynajmniej poczęty z miłości między swymi rodzicami, a z gwałtu jakiego to Ares dokonać miał kiedy z żądzy krwi najechał osadę, w której Kreteis żyła. Porzucony przez matkę w górach przetrwał prawdopodobnie jedynie dlatego, że odnalazł go w nich ubogi pasterz, który postanowił zaopiekować się chłopcem i wychować go wraz z żoną niczym własnego syna. Heiraks pod dachem swych przybranych rodziców przeżył wiele lat i wyrósł na silnego oraz dzielnego mężczyznę, który prawdopodobnie przeżyłby jako hodowca owiec resztę swego życia gdyby nie to, że na łożu śmierci pasterz wyjawił mu iż w rzeczywistości Heiraks nie jest jego synem. Jeszcze tego samego dnia, odprawiwszy pochówek dla swego "ojca", Heiraks opuścił swój dotychczasowy dom i wyruszył w długą podróż.
Heiraks wędrując przez wiele dni natrafił pewnego razu na osadę jednego z zamieszkujących wówczas Epir plemion. Przyjęty pod dach przez wodza wioski dowiedział się, że ostatnimi czasy okolica ta stała się niezwykle niebezpieczna, a to za sprawą ogromnego dzika zwanego Erythrusem. Pragnąc odwdzięczyć się za gościnę Heiraks zobowiązał się pomóc i zabić bestię. Walka zaś, którą stoczył nasz heros z Erythrusem była równa tym stoczonym przez herosów z dawnych mitów, a pamięć o tym czynie jest nadal wśród ludu tak silna, że symbolem Heiraksei po dziś dzień pozostaje właśnie dzik. Mieszkańcy wioski również będąc pod wielkim wrażeniem czynu Heiraksa mieli uczynić go zaś w przyszłości swym przywódcą. Ten nie zamierzał zostać jedynie wodzem tej jednej ludzkiej osady. Wiedział bowiem, że tylko jeżeli ludzie zjednoczą się razem w większą grupę będą w stanie przeciwstawić się czyhającym na nich zagrożeniom. Przekonawszy zaś pozostałe z okolicznych wspólnot zebrał je w jednym miejscu dając początek nowemu polis, które to lata później miało zostać od imienia swego założyciela nazwane Heirakseą. Król-heros miał władać swym miastem długo i sprawiedliwie aż po dzień swej śmierci, w którym to miał zostać zabranym przez Zeusa do siedziby bogów, na Olimp.
Królowie, którzy przyszli potem kontynuowali dzieło Heiraksa i nie tylko zachowali jego dziedzictwo, ale rozszerzyli je podbijając okoliczne plemiona i przyłączając ich ziemie do polis. Obecnie zaś na królewskim tronie Heiraksei zasiada Teokles z rodu Agenoridów, wobec którego to zarówno lud, jak i naczelnicy rodów mają wielkie oczekiwania bacznie obserwując w jakim kierunku młody władca poprowadzi swe polis.
USTRÓJ
Heiraksea to polis, w którym panującym ustrojem jest monarchia. Rządy sprawuję monarcha z tytułem króla, który w swych rękach dzierży kontrolę nad wszystkimi kwestiami związanymi z polityką wewnętrzną i zewnętrzną polis, sądownictwem, wojskowością, a także kultem religijnym jako pełniący funkcję najwyższego kapłana. Tron królewski, choć dożywotni, nie jest obsadzany w drodze dziedziczenia, a w wyniku elekcji dokonywanej przez eklezję, która zatwierdza lub odrzuca kandydata na króla przedstawionego jej przez geruzję.
Eklezja jest zgromadzeniem obywateli Heiraksei, a więc wszystkich dorosłych mężczyzn wywodzących się z warstwy eupatrydów, którego głównymi kompetencjami jest wybór króla i rozpatrywanie odwołań od wyroków śmierci. Jej obrady zwoływane są przez króla lub regenta, który przewodzi im, a decyzję podczas nich zapadają większością głosów. Obywatele nie mają prawa do dyskusji w trakcie obrad eklezji, a jedyne co mogą zrobić to zatwierdzić lub odrzucić przedstawiony im wniosek króla lub regenta.
Geruzja zaś to rada, w której skład wchodzą naczelnicy rodzin eupatrydów, którzy zwani są z tego powodu również gerontami. Podobnie jak w przypadku eklezji, tak samo geruzja zwoływana jest przez króla, który przewodzi jej i decyduję o tematyce obrad. Do uprawnień geruzji należą prawo doradzania królowi w kwestiach zarządzania państwem, a także prawo zatwierdzania uchwał eklezji. Większego znaczenia geruzja nabiera w okresie bezkrólewia, w trakcie którego przejmuję władzę w państwie i mianuję spośród swych członków regentów sprawujących władzę królewską do czasu wyboru nowego monarchy.
Eklezja jest zgromadzeniem obywateli Heiraksei, a więc wszystkich dorosłych mężczyzn wywodzących się z warstwy eupatrydów, którego głównymi kompetencjami jest wybór króla i rozpatrywanie odwołań od wyroków śmierci. Jej obrady zwoływane są przez króla lub regenta, który przewodzi im, a decyzję podczas nich zapadają większością głosów. Obywatele nie mają prawa do dyskusji w trakcie obrad eklezji, a jedyne co mogą zrobić to zatwierdzić lub odrzucić przedstawiony im wniosek króla lub regenta.
Geruzja zaś to rada, w której skład wchodzą naczelnicy rodzin eupatrydów, którzy zwani są z tego powodu również gerontami. Podobnie jak w przypadku eklezji, tak samo geruzja zwoływana jest przez króla, który przewodzi jej i decyduję o tematyce obrad. Do uprawnień geruzji należą prawo doradzania królowi w kwestiach zarządzania państwem, a także prawo zatwierdzania uchwał eklezji. Większego znaczenia geruzja nabiera w okresie bezkrólewia, w trakcie którego przejmuję władzę w państwie i mianuję spośród swych członków regentów sprawujących władzę królewską do czasu wyboru nowego monarchy.
SPOŁECZEŃSTWO
W Heiraksei społeczeństwo składa się z trzech warstw, których hierarchia przedstawia się następująco:
1. Eupatrydzi – dysponująca znacznymi majątkami heirakseańska arystokracja rodowa, która swe korzenie wywodzi od pierwszych mieszkańców polis. Eupatrydzi są grupą, której przedstawicielom, jako jedynym w państwie, przysługują pełne prawa obywatelskie, co wiąże się z licznymi przywilejami, jak prawo mianowania na urzędy, ale również i z obowiązkami m.in. zobowiązaniem do służby wojskowej.
2. Periojkowie - ludność zamieszkująca tereny podporządkowane przez Heirakseę na przestrzeni lat, wśród której można znaleźć przede wszystkim kupców, rzemieślników oraz drobnych i średnich rolników. Choć nadal są wolnymi ludźmi to nie przysługują im prawa obywatelskie, a więc nie mogą m.in. być mianowani na urzędy, wchodzić w związki małżeńskie z eupatrydami, pełnić służby wojskowej, czy zamieszkiwać wewnątrz miejskich granic Heiraksei. Jednocześnie nadal zobowiązani są do płacenia podatków.
3. Niewolnicy - jeńcy wojenni i wolni ludzie, którzy z powodu niezdolności do spłacenia zaciągniętych przez siebie długów zostali skazani przez sąd na odpracowanie ich jako niewolnicy. Są zależni od swoich właścicieli i pozbawieni wielu praw, zachowując jednak możliwość posiadania własnego dobytku i przekazywania go swemu potomstwu, a co za tym idzie również prawo do wejścia w związek małżeński i posiadania dzieci, które jednak zrodzone przez rodziców niewolników nie zyskują wolności, a pozostają nadal niewolnikami.
1. Eupatrydzi – dysponująca znacznymi majątkami heirakseańska arystokracja rodowa, która swe korzenie wywodzi od pierwszych mieszkańców polis. Eupatrydzi są grupą, której przedstawicielom, jako jedynym w państwie, przysługują pełne prawa obywatelskie, co wiąże się z licznymi przywilejami, jak prawo mianowania na urzędy, ale również i z obowiązkami m.in. zobowiązaniem do służby wojskowej.
2. Periojkowie - ludność zamieszkująca tereny podporządkowane przez Heirakseę na przestrzeni lat, wśród której można znaleźć przede wszystkim kupców, rzemieślników oraz drobnych i średnich rolników. Choć nadal są wolnymi ludźmi to nie przysługują im prawa obywatelskie, a więc nie mogą m.in. być mianowani na urzędy, wchodzić w związki małżeńskie z eupatrydami, pełnić służby wojskowej, czy zamieszkiwać wewnątrz miejskich granic Heiraksei. Jednocześnie nadal zobowiązani są do płacenia podatków.
3. Niewolnicy - jeńcy wojenni i wolni ludzie, którzy z powodu niezdolności do spłacenia zaciągniętych przez siebie długów zostali skazani przez sąd na odpracowanie ich jako niewolnicy. Są zależni od swoich właścicieli i pozbawieni wielu praw, zachowując jednak możliwość posiadania własnego dobytku i przekazywania go swemu potomstwu, a co za tym idzie również prawo do wejścia w związek małżeński i posiadania dzieci, które jednak zrodzone przez rodziców niewolników nie zyskują wolności, a pozostają nadal niewolnikami.
RELIGIA
Bogowie olimpijscy są czczeni przez wszystkich Greków i mieszkańcy Heiraksei nie są tu żadnym wyjątkiem. Heirakseia nie jest również wyjątkiem w tym, że poszczególne grupy społeczne spośród tych dwunastu bóstw wybierają tych, którym oddają szczególną cześć. I tak pośród ludności zamieszkującej równiny Partinii silny jest kult Demeter. Pasterze wypasający swe stada na wyżynach Epiru Właściwego upodobali sobie boskiego posłańca, Hermesa. Natomiast o górnikach z Epiru Wschodniego mówi się, że szczególnie często składają ofiary Hadesowi i jego małżonce, Persefonie.
BOHATER
Orestes przyszedł na świat jako syn naczelnika jednego z rodów eupatrydów. Problem polegał jednak na tym, że jako czwarty z kolei syn. Wiedząc, że nie ma co liczyć na odziedziczenie po śmierci ojca sporego majątku w wieku dwudziestu lat opuścił mury rodzinnego domu i wyruszył w świat, aby podróżować i zarabiać na życie jako najemnik. Od tamtej pory zyskał opinię silnego wojownika, a jego sława dotarła nawet na dwór królewski. Otrzymawszy od króla propozycje, której nie mógł odrzucić Orestes porzucił życie najemnego miecza i po dziś dzień służy jako dowódca straży królewskiego pałacu.
LOKALIZACJA
- Lokalizacja:
Ostatnio zmieniony przez Rodr dnia Sro Paź 26, 2022 7:04 pm, w całości zmieniany 1 raz
