Zagreia

Powstanie Zagrei nierozerwalnie związane jest z historią Orfeizmu i antycznych kultów Dionizosa. Wyznania te, jako odrzucające wiele społecznych konwenansów i zasad często przyciągały grupy opresjonowane i nieposiadające pełni praw, takie jak osoby z niższych klas, niewolników czy kobiety.

Kiedy więc w czasie Wieków Mroku uciskani powstali przeciw swoim władcom, niedziwne było, że pośród nich było wielu czcicieli Dionizosa. Jednym z takich miejsc był Peloponez, gdzie w Sparcie pod wodzą legendarnego Orfeusza heloci powstali przeciw Spatriotom. Trudno określić ile trwało powstanie niewolnych, wiadomo jednak że ostatecznie obie grupy zdołały dojść do kompromisu - wszyscy Orfeici zostali uwolnieni z niewoli, pod warunkiem opuszczenia Peloponezu.

Udali się oni zatem na północny wschód. Nie uszli jednak daleko - Korynt zmagający się z własnymi problemami odmówił im przemarszu, obawiając się, że w mieście powstaną niewolnicy i przyłączą się do Orfeitów. Uchodźcy spróbowali zatem porozumieć z lokalnymi piratami, by Ci przewieźli ich przez morze - morscy bandyci zabrali jednak ich złoto, po czym odmówili przeprawy. Nie mając innego wyboru, rozpoczęli oni oblężenie.

Obie strony przez długi czas dręczone były głodem i chorobami. Sytuację zmieniły jednak dwa wydarzenia. Pierwszym z nich był przewidywany przez władców Koryntu bunt najbiedniejszych, którzy powstali przeciw władcom. Drugim zaś były objawienia kapłanek Afrodyty, które orzekły, że ich bogini wkroczyła na ścieżkę wojny i wstawiła się za Orfeitami. Córy Koryntu otworzyły więc wrota oblegającym, którzy wymordowali władze miasta, po czym zajęli je jako własne. Od tych czasów wierzenia Orfeitów zdołały połączyć się z kulturowymi wpływami Sparty oraz wciąż silnym klerem Afrodyty, tworząc charakterystyczną mieszankę kulturową jaka funkcjonuje w Zagrei obecnie.



W Zagrei praktykowana jest orficzna odmiana helleńskiej wiary. Homoioi większy nacisk kładą na cześć chtonicznych bóstw oraz bóstw kobiecych. Najważniejszym bogiem oraz patronem miasta jest Zagreus czczony pod dwoma głównymi epitetami - Zagreus Anax (jako władca bogów) oraz Zagreus Dionysus (jako bóg wina i odrodzenia), a także Afrodyta.

Mit:

Panteon:

Kult:

Stosunek do innych Hellenów:

Mieszkańcy Zagrei dzielą się na trzy grupy. Pierwszą i najliczniejszą z nich są Homoioi (równi), czyli obywatele Polis, którzy żyją wedle surowej reguły miasta oraz orfizmu. Muszą przestrzegać szeregu zakazów i nakazów, takich jak między innymi:

• obowiązek przejścia rygorystycznego treningu agoge,
  
• nakaz wegetarianizmu (spożywanie mięsa zarezerwowane jest na czas misteriów),
  
• zakaz spożywania alkoholu (zarezerwowanego na czas misteriów),
  
• zakaz noszenia biżuterii oraz ekstrawaganckich strojów,
  
• nakaz ćwiczeń i pozostawania w odpowiedniej tężyźnie fizycznej,
  
• zakaz wyjazdu za granicę bez zezwolenia rady,
  
• nakaz życia w kwaterze.
  

Utratę statusu Homoi powoduje złamanie ww. ograniczeń, a także popełnienie dowolnego poważniejszego przestępstwa, jak m.in: morderstwo, zgwałcenie, kłamstwo, kradzież, a także zostanie uznanym przez zgromadzenie starszych za niegodnego. Utrata statusu Homoi, zwłaszcza wysoko wtajemniczonego w misteria wiąże się zazwyczaj z karą śmierci.

Po przejściu agoge Homoi zbierają się w grupy około 20 osób, z którymi dzielą kwatery. Każda kwatera otrzymuje przydział narzędzi oraz ziemi od Polis w fachu, który został im wykazany podczas agoge. Wewnątrz kwater cały majątek jest posiadany wspólnie, niemniej pozostając własnością wspólnoty. Każda kwatera ma nałożony nań obowiązek świadczenia na rzecz miasta określonej liczby dóbr - jedzenia, drewna, wytworów rzemieślniczych - zależnych od otrzymanych nań narzędzi. Liczba ta stanowi pewien ”plan minimum” - kwatery, które darują więcej na rzecz społeczności liczyć mogą na szybsze wtajemniczenie w wyższe misteria kultu oraz pierwszeństwo wyboru w czasie zwolnienia się miejsca w radzie starszych.

Małżeństwo nie pełni u Homoioi dużej roli. Praktykowana jest wolna miłość, zwłaszcza między członkami poszczególnych kwater obu płci. Dzieci, zarówno ze związków małżeńskich jak i urodzone poza nimi nie mają prawa do dziedziczenia spuścizny po rodzicach. Promowane jest oddawanie dzieci do opieki kwaterom “zawodowo” zajmującymi się noworodkami i małymi dziećmi do czasu aż te osiągną 6 rok życia, kiedy kierowane są do Agoge, które jest rozszerzoną wersję spartańskiego wychowania. Zależnie od predyspozycji każdego dziecka przekazywane jest ono do odpowiedniej kwatery, od małego ucząc się zawodu, który najbardziej mu odpowiada. Bardzo duży nacisk nałożony jest na naukę religii i wpajanie propagandy.

Ze względu na nieufność względem obcych oraz duże przywiązanie do raz złożonej przysięgi Homoioi często widziani są jako małomówni i zamknięci w sobie.

Drugą grupą społeczną są Perioeci, czyli “Sąsiedzi”. Są to mieszkańcy Zagrei oraz okolicznych osad pod jej kontrolą, którzy nie przestrzegają w pełni reguł miasta. Wciąż jednak nie mają oni prawa do dziedziczenia, a ich dzieci przymusowo poddawane są agoge, by wpleść je do społeczeństwa polis. Nakładane są na nich obowiązki - oddać polis muszą połowę tego, co wyhodują lub zarobią. Nie mają również prawa zmienić miejsca zamieszkania.

Trzecią, najmniejszą grupą społeczną są niewolnicy. Są nimi przede wszystkim Perioeci skazani za poważniejsze przestępstwa czy jeńcy. Pracują oni w najgroźniejszych oraz najbardziej uwłaczających pracach, jak czyściciel latryn.



Zagreja funkcjonuje jako demokracja.

Władza należy do trzech organów:
rady starszych - Gerousia
zgromadzenia - Ekklesia
nadzorców - Ephoros.

Członkami Ekklesi są wszyscy Homoioi, którzy ukończyli agoge, a jej główną prerogatywą jest wybór członków Gerousi oraz Ephorów. Nie ma ona inicjatywy ustawodawczej, a jej członkowie nie mają możliwości debatowania nad składanymi propozycjami.

Główny rząd stanowi dziesięciu Ephorów, zajmujących się ogólną polityką polis - skarbem, polityką wewnętrzną i zagraniczną, wojskowością i sądownictwem (gdzie pełnią rolę oskarżycieli). Mogą debatować przed Ekklesią i jako jedyni mają możliwość składać propozycje nowych praw. Na Ephora wybrany może zostać każdy Homoioi od skończenia agoge do 50 roku życia.

Gerousia składa się z dwudziestu jeden Homoioi mających co najmniej 50 lat. Członkostwo w niej jest dożywotnie. Pełni ona przede wszystkim rolę sądu najwyższego oraz doradczą względem Ekklesi i Ephorów.

Mapa:

Wstępna akceptacja

Podanie ciekawe, ale kilka uwag:
1. Co się stało z Zeusem po Drugiej Tytanomachii? Rozumiem, że został on zgładzony przez Zagerusa...
2. Odnośnie reguł życia Homoioi: chcę tylko zaznaczyć że naturalnie to co opisałeś jest pewnego rodzaju wzorem czy też stanem upragnionym, nie rzeczywistością. Nakaz wegetarianizmu, spożywania alkoholu czy już w szczególności zakaz wyjazdu za granicę bez zezwolenia rady może oczywiście być prawnie uregulowany, natomiast z pewnością nie będzie powszechnie przestrzegany.
3. Prawo własności i dziedziczenie: na to nie mogę się oczywiście zgodzić, gdyż jest to za daleko idąca ingerencja w kreację społeczeństwa polis. O ile poszczególne państwa mają oczywiście różniące się kulturę, prawa, wierzenia i obyczaje to są pewne granice, których przekroczenie nawet na płaszczyźnie fabularnej nie jest możliwe.
4. Ustrój zarówno w teorii jak i w praktyce jest zdecydowanie bardziej oligarchiczny niż demokratyczny (jakkolwiek byśmy demokracji tutaj nie rozumieli). Nie może funkcjonować jako demokracja polis, w którym zgromadzenie ludowe (tutaj Ekklesia) nie ma inicjatywy ustawodawczej czy nawet możliwości odniesienia się do omawianych praw). Jaki zatem sens miałoby prawo doradzania Eklezji przez Geruzję? Miałaby ona doradzać w tym kogo mają wybierać?    

Z bonusem poczekam na odniesienie się do uwag.

1. Martwy. Zabity przez Zegreusa pod przebraniem Tytana, po czym częściowo przyjął jego formę (pioruny i te sprawy), pod którą czczą go inni, nieuświadomieni Hellenowie.
2. Bardziej widziałem to w ten sposób, że oczywiście nie wolno jeść mięsa ani pić alkoholu, ale jest wszakże wyjątek - podczas misteriów (świąt) można. A biorąc pod uwagę, że misteriów może być dużo, a przeciętny człowiek raczej nie jadł mięsa czy nie pił alkoholu zbyt często ze względów ekonomicznych, Homoioi jedzą mięso i jedzą pewnie porównywalnie często co inni Hellenowie, czyli podczas "niedzielnego obiadku po modlitwie", który ma formę bbq i libacji. W formie "Work Hard Play Hard "
Tak samo z wyjazdem za granicę - nie wolno bez zezwolenia. A zezwolenie otrzymuje się podczas wyjazdu i zapłaty cła - bo to wiadomo że opłacić trzeba.
3. A bardziej na zasadzie, że ziemia jest zawsze przydzielna przez państwo (ergo nie może być własnością i dziedziczona), ale ruchomości to już wolna wola? Przy czym dziedziczenie bardziej na zasadach testamentów i darowizn, niż dla potomnych?
4. Gdyby dorzucić możliwość przemowy ograniczonej do np. 20 słów na przemawiającego (żeby oddać Vibe lakonicznego gadania) oraz inicjatywy ustawodawczej dla powiedzmy tysiąca Homoioi z poparciem co najmniej 1 Efora albo 2 czonków Geruzji?

"Jaki zatem sens miałoby prawo doradzania Eklezji przez Geruzję?"
W zamyśle to Geruzja zajmuje się właśnie debatowaniem nad prawami, zaś Eklezja tę debatę "ogląda", po czym głosuje w oparciu o nią.

Podanie zaakceptowane

1. Jasne
2. Widocznie bezzasadnie, niesłusznie przyjąłem, że misteria są raz w roku Nie przesadzajmy też, zamożna "klasa wyższa" jaką będą tutaj niektórzy Homoioi mogą sobie pozwolić na mięsko częściej. Inaczej musielibyśmy wyłączyć z mechaniki dla Twojego państwa obozy myśliwskie i chaty rybackie Chodziło mi też bardziej o to, że zasad tych nie trzymają się Homoioi jak rzep psiego ogona, bo mimo szczerych chęci propagandowych, nie są aż tak "uformowani" indoktrynacją jak mógłbyś tego oczekiwać.
3. Możemy to zrobić tak, że część ziemi jest państwowa i ona rzeczywiście nie podlega obrotowi, ale część musi być prywatnym przydziałem, który może być normalnie sprzedawany, zastawiany, dzierżawiony przez poszczególnych obywateli. Niektórzy Homoioi będą mieli jakiś tam uzbierany większy mająteczek. Dziedziczenie może być testamentowe.
4. Może być.

Twarde wychowanie w obowiązku kształtowania i utrzymywania odpowiedniej tężyzny fizycznej całej męskiej ludności polis wymaga odpowiedniego miejsca, w którym młodzież pod czujnym okiem instruktorów będzie trenować zapasy i wzmacniać ciało. Na nasze potrzeby, zaadoptowaliśmy do tego stary odeon, który służył niegdyś w korynckiej ludności do wystawiania i oglądania sztuk teatralnych. Charakterystyczny dla naszego państwa system społeczny i gospodarczy, zachęca możliwością szybszego wtajemniczenia niektórych homoioi do cięższej pracy na rzecz wspólną, dzięki czemu w naszych magazynach znajduje się zapewne więcej dobór niż u naszych sąsiadów. Nasz pogląd na powinność rozpowszechniania prawdziwej, w naszym mniemaniu, wersji wiary, a także trudna, wojenna przeszłość, powoduje, że kuźnie w Koryncie funkcjonują nawet w przypadku względnego pokoju...

W stolicy znajduje się odeon oraz 2 kuźnie
Gracz zaczyna z 2 dzbanami oliwy i 2 amforami wina więcej