Cztery Rodziny- Wierzymierz

Znana historia:

Obecni mieszkańcy państwa Czterech Rodzin są ludnością napływową, efektem migracji z ich dawnych siedzib w Grecji właściwej w trakcie czasu mroku. Silna grupa migrantów, wypływających z zapomnianej już lokalizacji, wylądowała pierwotnie w Jonii, by następnie wobec wrogości tubylców i dużego wystawienia na najazdy piratów przenieść się do Efezji, gdzie w świetnych warunkach obronnych, między korytami Meandru i Kajstrosu, założyli swoje miasto, Mesopotamię. Miasto od początku było zarządzane przez przedstawicieli czterech najsilniejszych rodzin, które z czasem założyły Radę Czterech, trzymającą całą władzę. Każda z tych rodzin posiadała pełną kontrolę nad różnymi gałęziami rzemiosła czy rolnictwa. Dlatego też ludzie pracujący w tych gałęziach, aby podnieść swój osobisty prestiż i pokazać przywiązanie do mocodawców, zaczęli sobie dodawać do imion nazwisko rodziny, dla której pracowali. Początkowo te dodatki funkcjonowały jako dodatkowe tytuły, ale z czasem wyparły prawdziwe nazwiska. Obecnie wszyscy mieszkańcy miasta oraz duża część wieśniaków nosi nazwisko którejś z Czterech Rodzin, stanowiące jednocześnie informację o ich zawodzie i statusie społecznym.
Tuż po przejściu z Jonii do Efezji wykształciła się wiara w Cztery Esencje- odcięci od tego, co zostało z cywilizacji helleńskiej w Grecji, codziennie walczący o przetrwanie małego miasta wobec katastrof naturalnych i konfliktów z tubylcami, koloniści porzucili w dużej mierze kult bogów. Zamiast tego pojawiła się prymitywna wiara w boskie właściwości czterech najcenniejszych przedmiotów- wina, oliwy, marmuru i miedzi. Z czasem, kiedy Mesopotamia urosła w siłę i bogactwo, do miasta powrócił kult bogów, a Cztery Esencje zostały do niego synkretycznie wcielone.
Wzrost znaczenia miasta wiąże się przede wszystkim z historią jego jeźdźców. Po lądowaniu koloniści, zgodnie z greckim zwyczajem, preferowali walkę pieszą, a w armii służyli wszyscy obywatele. Jednak już przy przemarszu z Jonii do Efezji okazało się, że na równinach Azji Mniejszej piechota nie jest w stanie dorównać walczącym konno tubylcom. Powołano więc pierwsze oddziały, często złożone z rdzennych mieszkańców Efezji, w związku z czym służących w nich żołnierzy traktowano bardziej jak zaprzyjaźnionych barbarzyńców niż obywateli. W miarę rozrostu miasto naturalnie zaczęło potrzebować zaplecza żywieniowego, co wymusiło ekspansję na tereny całej Efezji, w trakcie której jeźdźcy byli już nie dodatkiem, ale trzonem armii Czterech Rodzin. Podbój Efezji uwikłał Mesopotamię w konflikt z mieszkańcami Apateiry i Doliny Meandru, pokrewnymi Efezyjczykom. Ich początkowy najazd został odparty dzięki triumfowi w bitwie konnej, natomiast następnie mesopotamijscy jeźdźcy odmówili dalszego udziału w kampanii, domagając się szerokich przywilejów w uznaniu ich zasług dla obrony miasta. Rada Czterech, nie widząc alternatywy, spełniła ich żądania, dzięki czemu z najniższej stali się niemal najwyższą klasą społeczną. Zamieszanie w Meseopotamii pozwoliło przeciwnikom przegrupować swe siły, ale po powrocie jeźdźców do walki wojska Czterech Rodzin ponownie zwyciężyły, niszcząc wroga w bitwie na Polach Meandryjskich, tym samym pieczętując podbój nie tylko Efezji, ale także doliny Meandru oraz Apateiry. Od tamtych wydarzeń miasto rozwijało się pokojowo, a trzy prowincje wystarczały aby nasycić wszystkie jego potrzeby. Dziś jednak sytuacja powoli zaczyna przypominać tę sprzed Wojny Efezjańskiej- miejsca pod uprawy zaczyna brakować, a gąb do nakarmienia przybywa więcej i więcej. Wielu w mieście uważa że przyszedł czas, aby równiny Azji Mniejszej raz jeszcze usłyszały tętent kopyt i muzykę rogów jeźdźców Czterech Rodzin...


Rozpędzona kawaleria Mesopotamii po przerwaniu linii wroga zatrzymuje się na Meandrze

Wierzenia:

Mieszkańcy Mesopotamii czczą tych samych bogów, co cała reszta Hellady. Za Bóstwa opiekuńcze miasta uznaje się Atenę Meander oraz Aresa Kajstrosa, aspekty Ateny i Aresa powstałe przez utożsamienie tych bogów z czczonymi przez ludność tubylczą bóstwami opiekuńczymi rzek Kajstros i Meander. Także poszczególne Rodziny otaczają szczególnym kultem konkretne bóstwa (szerzej opisane w sekcji społeczeństwo). Natomiast elementem wyróżniającym miasto jest wiara w boskie właściwości Czterech Esencji: wina, oliwy, marmuru i miedzi. Wiara w Cztery Esencje spowodowała powstanie wielu oryginalnych zwyczajów, spośród których najbardziej wyróżnia się skracanie tradycyjnych greckich imion do czterech pierwszych lub czterech ostatnich liter.

Wino ma przede wszystkim moc odpędzania złych duchów. Napisane przez wylewanie wina wiadomości są odczytywane w zaświatach, można więc za jego pomocą komunikować się z bogami. Wewnętrznie jest utożsamiane z krwią- ożywia i daje siłę, ale może też sprowadzić szaleństwo.

Skropienie pokarmu oliwą pozwala uniknąć zatrucia, a smarowanie nią ciała daje długowieczność. Przewracanie stron księgi palcem lekko zamoczonym w oliwie pozwala lepiej zapamiętać ich treść. Wewnętrznie utożsamia się ją ze flegmą- uspokaja i koi, ale może też osłabić lub spowolnić refleks.

Miedziana moneta noszona zawsze przy sobie przynosi szczęście i chroni przed fatum. Słuchanie gry na gongach zapewnia odwagę, a lekkie nacięcie skóry miedzianym ostrzem przed bitwą chroni od ran. Wewnętrznie miedź jest utożsamiana z żółcią- daje wiarę we własne siły i odwagę, ale może też wpędzić w furię.

Wyrycie imienia zmarłego na tabliczce z marmuru pozwala mu bezpiecznie przedostać się na tamten świat, a marmurowe meble lub posadzki zapewniają domowi ochronę przed trzęsieniami ziemi. Wewnętrznie marmur utożsamia się z czarną żółcią- pozwala panować nad sobą i zwiększa odporność, ale może też sprowadzić smutek i osłabić pamięć.

Społeczeństwo:

Społeczeństwo kraju Czterech Rodzin jest quasi-kastowe. Tworzące je grupy społeczne mają odrębne prawa, obowiązki i tradycje, jednak znaczna część z nich nie jest uporządkowana hierarchicznie. W dodatku przy zmianie zawodu na "obsługiwany" przez inną Rodzinę ludzie często zmieniają nazwiska, w związku z czym istnieje pozioma mobilność między kastami. Na kasty składają się kolejno:

Apogonoi (potomkowie): Członkowie każdej z Czterech Rodzin, mogący się pochwalić pochodzeniem od oryginalnych rodzin (faktycznym bądź sfabrykowanym za ogromne pieniądze). To oni rządzą miastem, wyznaczając delegatów swojej Rodziny do Rady Czterech. Biedniejsi (ale nadal niezwykle bogaci) Apogonoi zajmują się zwykle handlem, zaś bogatsi poświęcają cały swój czas filozofii i polityce. Zwyczaje i kult dzielą z pozostałymi członkami tej z Czterech Rodzin, do której należą.

Anavates (jeźdźcy): Po Wojnie Efezjańskiej jeźdźcy wywalczyli sobie szerokie przywileje, takie jak zwolnienie z podatku czy pierwszeństwo w trakcie uroczystości religijnych, ich status jest więc niższy od Apognoi, ale wyższy od pozostałych członków Czterech Rodzin. Aby podkreślić dumę z przynależności do tej klasy społecznej, jej członkowie nie noszą nazwisk żadnej z Rodzin. Zamiast tego za nazwisko przybierają nazwę jednostki, w której służą bądź służyli. W szeregi Anavates można wstąpić po prostu zostając przyjętym do stałej jednostki jeźdźców (lub rydwanów bojowych), natomiast najważniejszymi członkami tej klasy są "dziedziczni jeźdźcy", na co dzień zwykle posiadacze dużych majątków ziemskich, którzy służą w oddziałach kawalerii w ramach pospolitego ruszenia.

Krasianiates: Krasianiates to pierwsza z Czterech Rodzin, kojarzona z Esencją wina. Należą do niej naturalnie wszyscy pracujący w winnicach i karczmach, ale także poeci i śpiewacy. Ich najważniejszym zwyczajem jest organizacja corocznych Dionizjów, podczas których odbywają się przedstawienia teatralne, procesje i uczty ku czci boga wina.

Ladianos: Rodzina kojarzona z Esencją oliwy. Oprócz pracowników gajów oliwkowych i tłoczni należą do niej również rolnicy uprawiający rośliny inne niż wino i oliwa, filozofowie oraz sportowcy. Czczą przede wszystkim Demeter, a ich głównym zwyczajem jest Święto Plonów, podczas którego składa się bogom ofiary poprzez palenie płodów rolnych polanych oliwą.

Maros: Rodzina kojarzona z Esencją marmuru. Jej członkowie to przede wszystkim drobni kupcy, żeglarze i górnicy, a także rzeźbiarze. Czczą przede wszystkim Hermesa. Tradycyjnie rzeźbią i stawiają przed swoimi domami figurki przedstawiające bogów, sceny z największych triumfów bądź mitycznych dziejów miasta. Figurki powinny być zmieniane co miesiąc i wykonane z marmuru, ale najbiedniejsi górnicy zwykle ryją tylko imię boga lub miejsce bitwy na kamiennej tabliczce.

Chalkos: Rodzina kojarzona z Esencją miedzi. Należą do niej żołnierze piechoty, rzemieślnicy i malarze. Kultem otaczają przede wszystkim Hefajstosa. Utrzymują Dom Gongów, w którym składowane są szeregi małych miedzianych gongów, wydających dźwięki w różnych tonach. Dzieci Rodziny Chalkos uczą się na nich grać, a co trzy miesiące organizowane są koncerty lub konkursy na najlepszego gongarza.

Ochioikogenoi (dosłownie nie-rodzinni): Ocziojkowie to głównie mieszkańcy wsi, którzy nie są członkami żadnej rodziny i nie noszą żadnego nazwiska. Ich status jest wyraźnie niższy niż pozostałych wolnych mieszkańców państwa- aby wykonywać zawód przypisany do danej Rodziny, za wyjątkiem uprawy roli, należy nosić jej nazwisko. Tymczasem o ile zmiana nazwiska z jednej Rodziny na inną jest dozwolona, aby otrzymać jakiekolwiek nazwisko jeśli nie miało się go wcześniej należy uzyskać zgodę Rady Czterech. W związku z tym co roku odbywa się sesja Rady, na której rozpatrywane są wnioski wszystkich chętnych Ocziojków. W praktyce wniosek ma szansę zostać rozpatrzony pozytywnie, jeśli wnioskujący położył wielkie zasługi dla państwa albo bardzo sowicie zapłacił członkom Rady. Ponieważ kiedy wolno nam tylko uprawiać rolę tak o wielkie zasługi, jak i o wielkie pieniądze jest trudno, Ocziojkowie bardzo rzadko dostają się w szeregi Czterech Rodzin.

Niewolnicy: Niewolnicy nie mają w państwie Czterech Rodzin żadnych praw, a powszechnie przekonanie jest takie, że są wyłącznie "żywymi narzędziami". W niewolę nie może popaść członek jednej z Czterech Rodzin ani Anavates, nawet za długi czy przestępstwa, natomiast tak za długi jak i przestępstwa niewolnikami mogą zostawać Ocziojkowie. W praktyce głównym źródłem niewolników są wojny, w związku z czym obecnie nie ma ich wielu- a ci, którzy są (zwykle potomkowie niewolników, urodzeni w niewoli) pracują głównie w kamieniołomach lub przy najcięższych pracach rolnych.

Ustrój:

Państwo Czterech Rodzin jest oligarchią. Państwem rządzi Rada Czterech, złożona z czterdziestu dożywotnich radnych, po dziesięciu na każdą Rodzinę. Radni są tradycyjnie mianowani przez najstarszego męskiego Apogenoi każdej z rodzin, a nominacje ustala się na drodze dyskusji i kompromisu. Rada, podejmująca decyzje większością głosów, wydaje i odwołuje prawa, ogłasza wojnę i pokój, święta religijne, podatki i tak dalej. Wyrazicielem woli rady jest Herald. Jego urząd pierwotnie sprowadzał się do ogłaszania nowych praw mieszkańcom, ale z czasem ewoluował w kierunku osoby nadzorującej wykonanie tych praw. Obecnie Heralda traktuje się jako zarządcę państwa, na którego Rada ceduje część swoich uprawnień, które oczywiście może mu w każdej chwili odebrać. Mówca zrzeka się swojego dotychczasowego nazwiska, aby pokazać że będzie służył wszystkim Rodzinom tak samo. Aktualnie stanowisko piastuje Herald Isok (więcej w opisie herosa).

Heros:

Dla mieszkańców państwa Czterech Rodzin Isok, obecny Herald, jest symbolem końca czasu mroku i odzyskania przez Helladę łaski bogów. Urodził się w rodzinie Ocziojków, wśród których prędko zdobył bardzo wysokie poważanie. Ziemia uprawiana przez młodego Isoka rodziła zawsze najbogatszy plon, bandyci szybko nauczyli się trzymać z daleka od jego wsi, a wygłodniałe wilki, zamiast atakować owce, potulnie jadły mu z ręki. Dostatniemu życiu, które zbudował dla siebie i swojej społeczności, zagroziła wielka powódź, znana mieszkańcom Mesopotamii jako ostatnia katastrofa czasu mroku. Koryto przerwały jednocześnie wody Meandru i Kajstrosu. Kolejne stawiane tamy pękały, a gromadzenie się przed nimi wody powodowało, że zmierzająca w stronę miasta fala powodzi jeszcze przybierała na sile. Herald miasta utonął podczas inspekcji ostatniej tamy, która pękła mu pod nogami. Kiedy przerażona Rada Czterech zarządziła ewakuację pojawił się Isok, donośnym głosem nakazujący mieszkańcom kopać kanały odpływowe. Ludzie bez wahania poddali się magnetycznemu głosowi herosa, a jego pomysł okazał się genialny. Tamy nie były w stanie zatrzymać rozwścieczonego żywiołu, ale kanały odpływowe bezpiecznie odprowadziły wodę, a niesiony przez nią muł tak użyźnił pola uprawne, że zbiory były tego roku najlepsze w historii. Po uratowaniu miasta Isok został natychmiast mianowany nowym Heraldem, a jego niesamowity talent przyczynił się do niezwykłego rozwoju Mesopotamii w ostatnim czasie.


Isok wysyła mieszkańców do kopania kanałów odpływowych

Mapa:

Państwo Czterech Rodzin zaznaczone na pomarańczowo.