Klęska nieurodzaju

Wiosna tego roku była niezwykle ulewna – praktycznie cały marzec i kwiecień ludzie wychodząc na ulice miast musieli liczyć się z tym, że jeżeli opady potrwają dłużej – mogą potonąć w kałużach. Co więc mieli powiedzieć chłopi, gdy przyszła pora siewu? Na pola nie dało się wjechać koniem, ani nawet wejść pieszo, a co dopiero mówić o zasianiu zbóż. Jako, że nieszczęścia chodzą parami, to na domiar złego, tam gdzie udało się coś posiać, w nadziej, że jarowizna wzejdzie ku słońcu, jakowaś plaga dotknęła pszenicę, żyto i proso. Spichlerze w całym znanym świecie, świecą pustkami, ale nie wszędzie…

Okazuje się, że przebiegli kapłani Egipscy, korzystając ze znajomości astronomii i położenia gwiazd, przewidzieli plagę i nieurodzaj, przygotowując się skrzętnie do takiego scenariusza. Co prawda, ze względu na dobrze zorganizowany system irygacji wokół Nilu, przewidywał on także scenariusz zbytniego wylewu – co zdarzało się tam nie raz. Wówczas chłopi egipscy zamykali tamy i prowadząc wodę rowami, „spławiali” ją, aż do morza śródziemnego lub Czerwonego.Czy to plotkami, czy nielojalnością niektórych kapłanów, czy może sekretnymi uzgodnieniami przekazywanymi gdzieś za plecami Faraona (albo przed jego oczyma, które tylko na pozór zdawały się być zamknięte!), o nadciągającej klęsce dowiedzieli się także niektórzy inni władcy, podejmując odpowiednie działania.

Na Wolnych Ziemiach, co prawda nieurodzaj i plaga zbożowa była na obszarze rodzimym mniejsza – ziemie te były bardzo żyzne, jednak dość duża rozciągłość państwa mogła już być problem w przypadku tak dużej skali zepsutego i niewzejdzionego ziarna. Hospodar najwyraźniej „czując w gnatach”, że zaraza pochłonie owoc pracy ciężko pracującego ludu wsi, ostrzegł swoich poddanych o możliwej pladze we zbożu. Co prawda chłopi wyśmieli pierwszego wśród równych, ale każdy, przygotował coś „na ciężkie czasy”.

Podobnie działo się w Kalifacie Nowej Kartaginy i u jego wasala. Tam budowano już wysokie spichlerze i magazyny na ziarno, które umożliwiły przechowanie zboża i uchroniły je przed całkowitym zepsuciem, dzięki czemu chłopi mają czym zasiać pola jesienią. Widocznie władca-filozof w swojej mądrości przeczuł co się święci i dał znać o tym swojemu seniorowi. A może Kalifowi przyśnił się nieurodzaj i dał o tym znać swojemu seniorowi. Zresztą, nieważne.. Gdy reszta cierpi głód, ci władcy nie mają sobie nic do zarzucenia.

Skutki:

Egipt, Wolne Ziemie, Nowa Kartagina i Kartagina:
+10 prestiżu
-50% produkcji produkcji zaopatrzenia w tym roku

Reszta świata:
-10 prestiżu
-80% produkcji zaopatrzenia w tym roku

Fakt głodu/jego braku będzie miał odzwierciedlenie w przyszłym evencie o zamożności.
Podtopy i niesprzyjająca pogoda będzie miała uwzględnienie także w turze wojennej.

---

Jeżeli ktoś jeszcze przewidział przyszłość i zrobił działania odnośnie powyższego, prosze mi przyspamować na dc - możliw że przeoczyłem kolejnego Jackowskiego.

Truizmem będzie stwierdzenie, że głód jest takim samym mordercą ludzi jak epidemia, wojna i wysokie podatki. We znaki, które w tamtym roku dał nieurodzaj, co prawda nie spowodował masowych pomorów ludności, jednak nie można stwierdzić, że nie był on na tyle dużym problemem, by poszczególne państwa nie zaznały jego skutków. W reakcji na głód, w wielu krajach koronowane głowy zarządziły skup zboża i żywności skąd tylko się da, rozdawanie zapasów dla ludności cywilnej oraz organizowało inne akcje mające na celu, w jakiś sposób zażegnanie głodu wśród poddanych. Egipt, Wolne Ziemie oraz obie Kartaginy praktycznie wcale nie odczuły ekonomicznych skutków głodu.

W wielu państwach władcy zorganizowali bardzo dobrze opłacane wyprawy kupieckie po żywność. Król Dymitr, Liguryjczycy, Permianie czy Syrakuzyjczycy masowo ruszyli do ośrodków, gdzie spodziewano się największych zapasów zboża i wszelakiej żywności. Niezrównanym celem pielgrzymek był tutaj Hulajgród i tereny Wolnych Ziem – nigdy w historii po Czarnej Śmierci nie odnotowano jeszcze takiego ruchu w jakimkolwiek mieście, a kupcy nie odczuli w swoich kieszeniach takiego obrotu. W pewnym momencie naturalnie nawet tam zabrakło żywności na sprzedaż – wówczas, kupcy dali także zarobić nieco rolnikom okolic Aleksandrii i Walencji czy też poławiaczom ryb z Kartaginy. Na uwzględnienie zasługuje tu fakt o tym, że (szczególnie w Genui) towarem luksusowym stały się wędzone podudzia, wyrabiane nieopodal spływu Symeogrodu (niegdysiejszego Kijowa).

Czasami podejmowano także inne działania. Chan Permski zorganizował wielkie polowania na zwierzynę w swoich borach, a Islandczycy i inne ludy szeroko pojętej Wspólnoty wyruszyli swymi łodziami, zarzucając sieci i gotując harpuny do uderzenia – ponoć nigdy nie złowiono tyle wielorybów za jednym razem! Atlanci i Bretowie także próbowali zabezpieczyć się przed głodem na różne sposoby – tutaj przedsięwzięte działania były mniejsze i jedynie w pewnym stopniu udało się uchronić poddanych przed strasznym losem śmierci głodowej.

Władza w Konstantynopolu także postanowiła przeznaczyć pewne środki na walkę z głodem, ale niewielkie pieniądze jakie Cesarz przeznaczył na budowę spichlerzy niewiele dały, gdyż ludzie jedzą żywność, nie spichlerze.
Pan na Antwerpii, obwołany także ostatnio cesarzem odrodzonego Świętego Cesarstwa Rzymskiego, także wydał pewne środki na pomoc chłopom w okolicach stolicy, na nic więcej chyba nie starczyło…

Skutki:

Wolne Ziemie:
+70 sztuk złota
Coraz większe bogactwo i wpływy zdobywają kupcy

Nowa i „stara” Kartagina, Egipt:
+20 sztuk złota

Skutki powyższych działań będą widoczne w najbliższym evencie o zamożności.