Kalifat Nowej Kartaginy - Nowe Królestwo Egiptu

Do Kalifa przybywa poseł z Egiptu i prosi o wysłuchanie.

Przyjęto

Pierwszy Pakt dwustronny
zawarty pomiędzy:
Kalifatem Nowej Kartaginy, a
Nowym Królestwem Egiptu

1. Zawarto pakt o nieagresji na okres lat pięciu (od tury 4 do 9).
2. Faraon zobowiązuje się do ochrony podróżnych do Mekki, których trasa będzie wiodła przez ziemie Egiptu.



Faraon podpisuje.

Podpisano

Do Aleksandrii przybywa statek z wiozący poselstwo z Kalifatu wraz z jego dostojnością Saidem Azairem, drugim synem Kalifa, który zgodnie z umową będzie przebywać na dworze Faraona do czasu zrealizowania postanowień Pokoju z Nowej Kartaginy. Poselstwo pozdrawia pana Egiptu i prosi wielkiego władcę, według tego co ustalono, o złożenie uroczystej przysięgi, że dotrzyma warunków na które się zgodził w traktacie.

Faraon przyjmuje syna Kalifa, który będzie traktowany tak samo jak własne dzieci Faraona. Syn Kalifa spędzi dni na poznawaniu nauki starożytnych oraz współczesnych, historii Egiptu oraz nauczy się sztuki walki różnymi rodzajami broni oraz oczywiście jeździectwa.
Jednocześnie Faraon przekazuje uroczyście swego starszego 12 letniego syna Aahotepre na wychowanie Kalifa. Niechaj pozna zwyczaje tam panujące.

Faran przysięga na swe boskie słowo że traktatu dotrzyma.

//złoto się zgadza?

Kalif osobiście przywitał syna Faraona w Nowej Kartaginie i zapewnił, że będzie go traktował jak honorowego gościa i syna. Ponad to zapewni mu niezbędną edukację i wychowanie godne królewskiego potomka.

Po powitaniu goście wraz z dworem uczestniczyli w ceremonii złożenia przysięgi na Koran przez kalifa, że traktat z Faraonem będzie dotrzymany.

Do Aleksandrii przybywa poseł z Kalifatu Nowej Kartaginy i prosi o możliwość pomówienia z Faraonem.

Przyjęto posła.

Do przedstawiciela Kalifa przybywa poselstwo Egipskie.

Poselstwo Egipskie oczekuje przyjęcia w ciągu 24 godzin.



//budżet i te sprawy.

Faraon przyjmuje powyższą odpowiedź jako potwierdzenie wypowiedzenia wojny. Atak na nasze statki i naszych ludzi mógł być pomyłką i błędem, który dałoby się naprawić poprzez wypłacenie odszkodowania i przyznanie się do błędu Kalifa. Jednak działania Kalifa i jego odpowiedź jasno potwierdzają, że Kalif i jego muzułmańskie służki szczerze nienawidzą ciężko pracującego ludu egipskiego oraz szlachetnych czarnych możnych z których część zginęła z ręki Kalifackich piratów.
W związku z powyższym Faraon żąda od Kalifa zwrotu łodzi i odszkodowania za każde stracone życie w wysokości 100 sztuk złota. Jest to ostatnia szansa Kalifa na zakończenie wojny, którą sam wywołał.

Poseł z Egiptu dostarcza wiadomość do Kalifa Nowej Kartaginy Abd ar-Rahman Azair'a:



//Jeżeli Kalif się podda to może liczyć na nieskończoną laskę Faraona.

Wiadomość o wypowiedzeniu wojny pomimo obowiązywania paktu o nieagresji, wcale nie zdziwiła dworu w Nowej Kartaginie, gdzie i tak powszechnie znana była skłonność Faraona do wiarołomstwa i knucia szatańskich intryg.

Posłowi na odchodnym przekazano zakonserwowane głowy szpiegów egipskich złapanych na terenie Kalifatu, jako prezent dla Faraona.