Zamożność

Sassanidzi
Pomimo nie zażegnania problemu zbójcerzy, silna władza centralna sprzyja spokojnej pracy i powolnym bogaceniu się ludzi w Imperium. Szczególnie korzystającym na spokoju regionem jest dolina Sefīd-Rūd, gdzie poczynione zostały spore inwestycje w rolnictwo.

Ifratynisa
Zajmowane przez Kapłankę ognia tereny miały zapewniony spokój i stabilizację, co pozytywnie wpłynęło na ich rozwój. Nad sprawnym zarządzaniem nowymi terenami, panowała sprawna, nowoutworzona administracja.

Frankowie
Spójność etniczna i religijna, brak konfliktów, doskonale funkcjonujący feudalizm, dalsze inwestycje w winnice spowodowały że praktycznie cały kraj pod rządami Króla Filipa staje się coraz bardziej dostatni. Na szczególną uwagę zasługuje w tym miejscu coraz większa pozycja Boredeaux.

Islandia
Nikt by się nie spodziewał, że tak odległe, mroźne państwo na północy, doświadczy cudu gospodarczego. Wpływ na to ma kilka czynników; po pierwsze, spokój umożliwiający powolne bogacenie się zamożności. Po drugie aktywne działania Althingu i władcy, polegające na dobrze zorganizowanym i przeprowadzonym rozwoju inwestycji: Na Islandii zaczęto sadzić ogromne ilości lasów a wszelkie zyski inwestować w rybołówstwo. Cała Irlandia pokryła się pastwiskami owiec i innych zwierząt hodowlanych, na czym korzysta także Dyffin – stolica państwa. Po trzecie, szlak handlowy prowadzący z północy.

Królestwo Połabian
Kolejne Państwo, którego sytuację gospodarczą z ostatnich lat można nazwać bardziej niż bardzo dobrą – Wszystko dzięki po pierwsze, szeroko zakrojonej, dobrze zorganizowanej przez starostę akcji kolonizacyjnej nowozajmowanych terenów, a po jeszcze lepiej przeprowadzonej akcji budowania stanic i gościńców. Król Niklot założył, że dla bezpieczeństwa podróżnych, handlarzy i wszelakiej gawiedzi, odległość między większymi osadami nie powinna być większa niż 12 godzin podróży. Wytoczono więc trasy największych gościńców i na terenie całego państwa pozakładano stanice – spore jak na tamte warunki osady, z dobrze funkcjonującą milicją i administracją. Chyba nikt tak nie szanuje matki ziemi jak Połabianie.

Bretania
Król Artur także nie ociągał się przez ostatnie kilka lat. Oprócz zapewnienia pokoju poddanym, wpływa na wzrost zamożności ludzi w Królestwie miały dwa czynniki. Po pierwsze, trafione inwestycje w pastwiska owiec – cała Bretania została pokryta grodzonymi pastwiskami pełnymi owiec, z których cała wełna trafia za pośrednictwem kupców do niedalekiej Antwerpii. Po drugie, dobrze zorganizowana administracja na nowo zajętych, zamorskich terenach i spójność etniczna brytów, prowadzi do sytuacji, w której nikt nie głoduje, a wręcz przeciwnie – gospodarstwa chłopskie rozwijają się.

Nowa Kartagina
Inwestycje w lokacje nowego miasta – Walencji, napędziły wyobrażenia okolicznych możnych – którzy zaczęli obsiewać swoje ziemie ogromnymi ilościami zbóż – w końcu, mieszczanie nowozakładanego państwa muszą mieć co jeść. Na podbitych terenach został zbudowany sprawnie funkcjonujący aparat administracyjny – dzięki czemu, mimo odrębności religijnej i etnicznej, udawało się zaprowadzić ład i porządek. W prowincjach Afrykańskich rozwój następował jednak dużo wolniej.

Wolne Ziemie i Kaukaz
Wolne Ziemie to jedna z najbardziej żyznych lokalizacji w znanym świecie. To, w połączeniu z licznymi działaniami hospodara, naturalnie prowadzi do zwiększania zamożności tamtejszego ludu. Na uwagę zasługuje tutaj jednak pewna, bardzo istotna rzecz. Hospodar wydał ostatnio ukaz osiedleńczy, który gwarantował każdemu człowiekowi który przybędzie na teren państwa nie tylko wolność osobistą i brak pańszczyzny, ale kawał gruntu po wysiedlonych możnych na nowozajętych terenach, krowę oraz okresowe zwolnienie z danin. Pogłoski o tym dotarły do okolicznych państwa – w szczególności do przygranicznych wiosek Kaukazkich. Nim możni i królowa Tamara zorientowali się co się dzieje – część wiosek z przygranicznych prowincji po prostu opustoszała, albo została „wyczyszczona” z młodych i silnych – korzystając z możliwości, ci którzy mogli uciekali na Wolne Ziemie, gdzie zgodnie z ukazem dostawali ziemię.

Nie wszędzie jednak w Królestwie Tamary, sytuacja się pogorszyła. Wręcz przeciwnie, na południu oraz w centrum państwa, gdzie przebiega szlak jedwabny, poczyniono masę inwestycji – budowano osady, lokowano wioski, założono liczne winnice oraz zapewniano pokój co naturalnie dorowadziło do wzrostu zamożności.
Na wolnych ziemiach, też nie jest jednak całkowicie kolorowo. Szybka ekspansja, zamieszanie związane z podważeniem autorytetu możnych na podbitych terenach na północy, coraz większe zróżnicowanie etniczne i religijne oraz stosunkowo słabo opłacana administracja na razie nie stanowi żadnego problemu, ale wkrótce może…

Orda
Północne ziemie Ordy to głównie lasy i stepy. Chan, wykorzystując to, ogłosił akcję kolonizacyjną do której zachęcił nie tylko rodzimych ordyńców, ale także żydów. Wycinając lasy i tworząc nowe osady, muszą nawyknąć do tamtejszych skrajnych warunków atmosferycznych. Rozwój, oprócz pokoju ułatwił także spływ hulagrodzki.

Cesarstwo Wschodniorzymskie
Szybkie podboje z reguły nie służą zbytniej stabilności. Po ostatnich kłopotach z brakiem administracji na nowopodbitych w Anatolii terenach, rozwiązał problem, przez co dość szybko zapanował ład i porządek. Sytuacja na zachodzie państwa jest zdecydowanie lepsza – bliższa kulturowo ludność, rozwijające się dynamicznie Tesaloniki oraz powstające w jej okolicach winnice wsparte licznymi kupcami którzy tu podróżują, prowadzą do wzrostu zamożności.

Ruś
Obok Królestwo Franków, ciężko o bardziej stabilne wewnętrznie państwo w tej chwili – brak problemów wewnętrznych, spokój zapewniany przez silną drużynę, inwestycje wewnętrzne, spójność etniczna oraz coraz szybsze i skuteczniejsze nawracanie pogan, spowodował wzrost zamożności w całym państwie.


Madziarowie, Mazowsze, Atlanci i mniejsze państwa NPC
Sytuacja standardowa – spokój, lokacje wiosek i powolny rozwój prowadzi do rozwoju tych terenów

Brabancja
Pokój, inwestycje w owczarnie i zakłady przędzelnicze, bogate możliwości handlowe i wydajne rolnictwo powoduje naturalny wzrost zamożności na większości ziem.

Tlahtōlōyān Macuahuitlanahal
Brak reakcji na coraz bardziej trapiący problem zbójcerzy, dość bierne i mierne zainteresowanie sprawami wewnętrznymi i zagranicznymi, sprawia że ziemie te będą chyba wkrótce najsłabiej rozwiniętym miejscem w znanym świecie.


Liga Liguryjska
Pokój i szlaki handlowe i powstające właśnie miasto Mediolan dało doskonały asumpt do rozwoju całego państwa. Kolejny książę z dynastii Doriów okazał się godnym swoich przodków.

Syrakuzy
Ciężko powiedzieć czy to korzystne położenie i kontrola szlaków, czy działalność Protektora, czy coś jeszcze innego przyczynia się do wzrostu zamożności na terenie absolutnie całego państwa. Bardziej niż reszta wzrasta jednak Sycylia, gdzie koncentruje się główna część życia politycznego, ekonomicznego i towarzyskiego.


Państwo Zakonne Tau
Standardowa sytuacja – zapewnienie pokoju, rozwój handlu oraz inwestycje w państwie, zwiększają zamożność niektórych terenów – szczególnie wschodniej części kraju.

Kartagina
Stosunkowy spokój oraz inwestycje władcy-filizofa zapewniły wzrost gospodarczy niektórych prowincji, szczególnie tych przybrzeżnych, gdzie poławiacze ryb i jeżowców są odpowiedzialni za wzrost zamożności. Ziemie położone na obrzeżach, wydają się jednak nieco zaniedbane, obce kulturowo i religijnie.

Prusy
Poradzenie sobie z problem zbójcerzy, zapewnienie spokoju i stabilności oraz inwestycje Fryderyka naturalnie prowadzą do wzrostu dobrobytu i prosperity. Część terenów jest jednak obca Niemcom kulturowo i religijnie, brak jest także dobrze opłacanej administracji jak na dość szybko rozwijające się, ekspansywne państwo przystało, przez co integracja z macierzą jest nieco powolniejsza. W przyszłości mogą występować problemy.


Państwo Mahometa
Największe miasto kupieckie w znanym nam świecie, poradzenie sobie z problemem zbójcerzy, brak prowadzenia wojen zapewnił dynamiczny rozwój całego Świętego Państwa.

Egipt
„Wszystko było dobrze i nagle TO się zrobiło” – krzyczał faraon rozsierdzony do swoich urzędników i kapłanów. Przez ostatnie kilka lat przeprowadzono w rejonie delty Nilu ambitne inwestycje – zaprojektowano i rozpoczęto budowę kanałów irygacyjnych, mających zapewniać obfite plony i wykorzystać Wielką Rzekę jak najbardziej się da. Niestety, gdy kanały nawadniające były już gotowe, a ziemie te mogły stać się jednymi z najzamożniejszych w znanym nam świecie, Farysi z Ifrytanisy zagrali na nosie Faraona, splądrowali Deltę Nilu, wycięli ludność a osiedla robotników i rolików ludzkie spalili, przez co zamiast dynamicznego wzrostu zamożności, tereny te zostały takie jakie były, a miejscami, gdzie najazd był silniejszy, nastąpił regres.
Niemniej, na zachodzie gdzie brak było wrogich najazdów, zamożność tamtych terenów wzrosła


Królestwo pańskie
Odczucia podobne do Faraona mógł mieć Namiestnik Królestwa Pańskiego. Przez kilka lat wkładał pieniądze w rozbudowę Nowej Jerozolimy, inwestował w rozwój okolicznych miasteczek i osad, budował świątynie i rozbudowywał inkwizytorium by mieć sprawnie działającą administrację. Tereny których wojna nie dotknęła, rozwinęły się. Reszta – można się domyślać.

Jak kogoś pominąłem - proszę pisać.

Uprzedzając pytania: Im wyższy poziom zamożności prowincji, tym mniejsze szanse na to, że rozwinie się ona samoistnie. Takie zmiany naturalnie będą jednak występować, z tym, że nie będzie to dotyczyło każdej prowincji, tak jak było to w poprzednim evencie, gdzie generalnie poziom zamożności był zdecydowanie niższy. Na wzrost bogactwa poszczególnych terenów, mają także wpływ długoterminowe działania i inwestycje graczy (w szczególności te, które nie dały bezpośredniego zysku w inny sposób)

Niektóre tereny mogą być mega nieczytelne co tam się dzieje, z tego względu że mogła najść na siebie technologia, fabularka i starosta

Z góry uprzedzam że nie odpowiadam także na pytania o konkretne prowincje, chyba że komuś nie wyzględniłem czegoś istotnego tak jak np. technologii.

Ruś
W którąkolwiek stronę nie przesuwały się granicę Rusi, w tę stronę maszerowały zastępy patriarchy, szerząc świętą wiarę chrystusową oraz administracja Dymitra zaprowadzając ład i porządek. Niemniej, ziemie które we władaniu Dymitra były już od dawna, były na tyle bogate, że samoistny wzrost zamożności, występował tam tylko gdzieniegdzie. Tam zaś gdzie organizowana była akcja kolonizacyjna (na południe do Jarosławia i Smoleńska) oraz na terenach Inflant, gdzie osiedlano bojarstwo, bogactwo wzrosło bardziej. Ostatnie problemy ze złotorękimi, nie przeszkodziły tak, jak można by było się tego spodziewać.

Azteczki
Zagwarantowanie bezpieczeństwa i ogólna poprawa ekonomiczna zaszła na skutek wycinki drzew, poszerzania szlaków, budowania latyfundiów oraz rozwoju handlu.

Cesarstwo Wschodniorzymskie
Zaprowadzanie administracji na każdej z podbitych ziem, oraz rozpowszechnianie prawosławia, także na Anatolię, w sposób naturalny zintegrowało te tereny z ziemiami, które pierwotnie były we władaniu Konstantyna. Walki w Anatolii uniemożliwiły proces wzrostu bogactwa tam, jednak w reszcie kraju, proces taki niektórych miejscach nastąpił.

Frankowie
Działalność misjonarska, integralność kulturowa oraz rozwój szlaku Bordeaux – Perpignan umożliwiła ludności spokojne zajmowanie się uprawą roli, rzemieślnictwem i wymianą handlową. Ostatnie wydarzenia związane z wojną, wyraźnie jednak spowodowały „zastój” tych ziem w rozwoju.

Wolne Ziemie
Zaprowadzanie administracji hospodarskiej, szerzenie Naszej Wiry, uwłaszczanie chłopów a w szczególności akcje osiedleńcze – to działania, którym Wolne Ziemie zawdzięczają to, że generalnie żyje się dostatniej niż wcześniej – szczególnie na prowincji. Problem złotorękich, nie jest na tyle duży, by powodować „blokadę” dalszego rozwoju.

Nowa Kartagina
Masowe akcje nawracania ludności Iberii, zaprowadzanie administracji Kalifa oraz rozpowszechnienie władztwa, a co za tym idzie – bezpieczeństwa i porządku – na tereny Afryki, generalnie przynosi widoczne korzyści. Nie sposób pominąć inwestycji w wytwórstwo rzeźb, szkła czy trzciny cukrowej.

Orda
W przypadku Chanatu Permskiego, wzrost zamożności populacji był chyba najwyraźniejszy z wymienionych dotychczas przypadków. Pewnie dlatego, że poziom życia, był tam dotychczas generalnie niewysoki. Wszędzie wprowadzono porządek i administrację chana a rozwój handlu z Wolnymi Ziemiami, umożliwia dalsze wspieranie rodzimego eksportu.

Liga Liguryjska
Mimo, że kłamstwem byłoby stwierdzenie, że ktokolwiek w Ligurii przymiera głodem, w niektórych miejscach, ludność samoistnie radzi sobie coraz lepiej jeżeli chodzi o stopę życia. Jest to skutek działań Doriów, którzy już jakiś czas temu, uznali (wzorem Rzymian), że ubite trakty nie są wystarczające by zachęcać kupców do podróżny nimi i do osiedlania się ludzi w ich pobliżu. Przez kilka lat realizowano prace nad kamiennymi, szerokimi drogami prowadzącymi nie tylko ze stolicy do Mediolanu, ale we wszystkie strony świata, co zachęcało nie tylko do dalszego ruchu kupieckiego, ale także do osiedlania się w takich miejscach ludności cywilnej.

Wspólnota Islandzka
Praktycznie w całym państwie nastąpił nagły wzrost zamożności. Po pierwsze, dosyć biedne tereny, stosunkowo szybciej niż zamożne „wchodzą” na wyższy poziom. Po drugie, gwarancja pokoju, rozwój handlu i zapewnianie bezpieczeństwa, naturalnie prowadzi do samoistnego wzrostu zamożności. Po trzecie, najważniejsze – działania Jarla polegające na zakładaniu miast, wspieraniu handlu, a już szczególnie na nadaniu dosyć szerokiej w kształtowaniu polityki gospodarczej autonomii poszczególnym częściom państwa (najbardziej wyraźny jest przykład Szkocji), dały zamierzony efekt.

Dania
Podobne działania podjęte zostały na terenach wysp Duńskich. Dzięki flocie Islandzkiej, większość terenów nie została objęta działaniami wojennymi, a gdy tylko te się skończyły, Jarl podjął celowe inwestycje w gospodarkę podległych mu ziem.

Kaukaz
Zdawało się, że Kaukaz będzie szybko rósł gospodarczo po ostatnich działaniach królowej Tamary – budowa Tbilisi, Ganja i Telavi, inwestycje w hodowle owiec i wina oraz integracja terenów podbitych z macierzą, dała pozytywny skutek, na terenach które nie zostały dotknięte wojną. Niestety, lokalni plebeje, chyba nie nacieszą się pokojem zbyt długo….

Brabant
W przypadku Ligii z Oss, wzrost zamożności dotyczył głównie terenów zajętych w ostatnim czasie – zaprowadzenie stabilnej władzy i możliwości handlu z ogromnym miastem jakim jest Antwerpia w połączeniu z zaprowadzaniem administracji Wielkiego Księcia, wywarła korzystny skutek na najbiedniejsze ziemie.

Egipt
Prawdziwe cuda w Egipcie, zadziałały się w okolicach Nilu. Po objęciu we władztwo całego terenu, gdzie rzeka przepływała, Faraon, w końcu mógł zrealizować swój wymarzony projekt. Ziemie leżąca w pobliżu rzeki zostały nadane czarnym wojowników, którzy za hojnym wsparciem ze skarbca faraona pobudowali tam rozległe pola uprawne i gaje owocowe. Otrzymali, łącznie kilka tysięcy niewolników kartagińskich, jako darmowa siła robocza do prac. Głównie całe dorzecze, w przeciągu kilku lat stało się jednym z najbogatszych rejonów na świecie. Reszta domeny boskiego władzy, nie rozwinęła się jednak samoistnie – ogromne poważanie jakim cieszy się pan na Aleksandrii i jego prestiż aż bije  poddanych po oczach, jednak im dalej od stolicy i Wielkiej Rzeki, tym bardziej przeplatają się różne kultury i wyznania a administracja staje się coraz bardziej nepotyczna i skorumpowana. Żeby uniknąć tego problemu w przyszłości, Faraon musi chyba zainwestować nieco złota w kapłanów, którzy nauczą prowincjonalne ludy, kto jest synem boga i kim jest Ozyrys, oraz zreformuje administrację na nowo. Ciężko jest zarządzać tak rozległym imperium…

Syrakuzy
Syrakuzy są dosyć bogate, by nikt nie umierał z głodu i nędzy. Co prawda, niektóre prowincje rozwinęły się, szczególnie na skutek wzmożonego ruchu handlowego, jednak proces ten utrudniły niepokoje związane ze Złotorękimi oraz brak integralności religijnej mieszkańców dawnego Królestwa Chrystusowego. Na południu półwyspu apenińskiego, na skutek walki między złotorękimi a tubylcami, doszło wręcz do regresu gospodarczego.

Atlanci
Tutaj także podjęto relatywnie duże działania, mające dać asumpt do rozwoju. Ożywiona polityka gospodarcza, budowa dróg, wycinka lasów, działalność tartaków oraz akweduktów które zaczęły dostarczać wodę do większych osiedli ludzkich, dały wyraźny efekt.

Sassanidzi
Poradzenie sobie z problemem zbójcestwa oraz inwestycje ekonomiczne, podziałały w szczególności, jeśli chodzi o tereny nowo zajęte. Tam ludność, mogąc w poczuciu bezpieczeństwa wyjść rano w pole i nie musieć troszczyć się o ewentualne najazdy, mogła pozwolić sobie na dostatniejszy żywot. Wszystko jednak wyszłoby lepiej gdyby nie chaos organizacyjny w papirusach – urzędnicy sami nie wiedzą co się dzieje w ich kraju, kto zapłacił podatek oraz czy nasi chłopi dalej zaprzęgają do pługa swoje baby czy może już dojrzali do innego pomysłu.

Zakon Tau
Bezpieczeństwo, mennica królewska i handel napędziły gospodarkę naszego regionu, jednak ostatnie kilka lat bezczynności nie wróży dobrze…

Bretania
Zjednoczeni pod jednym królem, wspieranym sprawnym aparatem urzędniczym, pracujemy lepiej, wydajniej i w większej zgodzie. Gdzieniegdzie doszło do wzrostu zamożności, mimo i tak dobrej stopy życiowej Brytów.

Kartagina
Po kilku latach pustego skarbca, generalne reformy Kartagińskie zaczynają dawać pozytywny skutek. Majątki możnych, którzy wyginęli na wojnie z Egiptem oraz ziemie należące do władcy-filozofa (psa, jak sam siebie teraz określa) zostały w całości oddane rybakom, chłopom i innym, uboższym warstwom społecznym, także została im przyznana relatywnie ogromna władza, w nadziei powstania nowego społeczeństwa, a wraz tym nowej, odbudowanej po wojnie ekonomii. Okres ulg podatkowych niedługo dobiegnie końca, a zamożność ziem, wzrasta w całym państwie. (skutek omawiany w doktrynie)

Berytos
Prawdą jest, że zapewnienie pokoju, samoistnie przyczynia się do wzrostu dobrobytu (co już każdy wie) i nie inaczej jest w Państwie Mahometańskim. Jednak jak można zauważyć, poza Berytos praktycznie wszędzie króluje bieda i zacofanie. Nieco lepiej jest na ziemiach, które pierwotnie były we władaniu Saladyna, jednak im dalej tym gorzej. Brak jakichkolwiek inwestycji i zainteresowanie jedynie miastem, chyba nie jest najlepszą opcją…

Ruś
Głód jaki dotknął Ruś kilka lat temu został w ogromnej mierze zniwelowany. Dymitr rozkazał kupcom tłumnie udawać się na Wolne Ziemie i wykupywać tam wszelkie dobra – zboża, mięso, ryby a nawet śmierdzące dymem wędliny. Dzięki temu, a także dzięki dalszej kolonizacji ziem włączonych aneksją Kargopola, zamożność w dużej mierze wzrosła.

Italia
Domena króla Doria, została co prawda dotknięta głodem, jednak, podobnie jak Król Dymitr, posłał tłumnie kupców do Hulajgrodu, po worki zboża. Odbudowywanie wiosek oraz budowa nowych dróg spowodowały, że na przestrzeni lat, zamożność ludności italijskiej nie spadła nawet w jednym miejscu, a gdzieniegdzie, mimo już i tak wystarczającej do dostatniego życia, stopy życiowej, wzrosła.

Orda
Skupując żywność od Wolnych Ziem, Chan wystarczająco zadbał o swoją ludność. Co prawda dobrobyt nie wzrósł jakoś niesamowicie, jednak, po otrzymanej pomocy, nikt głodem nie przymierał, a więc zamożność nigdzie w państwie Permskim nie spadła.

Bretania
Domena króla Artura, co tu dużo mówić, miała kłopoty z głodem i nieurodzajem. Król, pomimo, że mężny wojownik i poszukiwacz świętego Gralla, nie wydał takich dużych środków na pomoc swoim kmiotkom, jak jego „koledzy”. Co prawda, pewna pomoc była organizowana, jednak na tak duże państwo, okazało się tego za mało. Zamożność nie wzrosła nigdzie, a w pewnych rejonach, macierzystych, nawet zmalała.

Zachodni Rzym (Dawni Atlanci)
O ile Król Artur miał pewne problemy, o tyle nie można powiedzieć, że miał je Cesarz Zachodniorzymski, dawniejszy władca Atlantów. Tutaj, szeroko zakrojone działania, takie jak skup ziarna, budowa spichlerzy (post factum, ale jednak), organizacja komunikacji przez budowę dróg, a przede wszystkim budowa szpitali i szeroko pojmowanej opieki zdrowia i przytułków dla chorych przyczyniły się nie tylko do zatrzymania procesu zubożenia ludności, ale nawet do jej polepszenia. Rzeczą naturalną na terenie dawnej marchii portugalskiej jest wymiana, nawet wśród pospólstwa krytych strzechą dachów czy budowa solidnych zagród gospodarskich. Zdecydowane pomocne było, posiadanie przez Atlantów wiedzy dotyczącej podstaw medycyny podczas trwania głodu, dzięki czemu nie doszło do problemów takich jak rozprzestrzenianie się chorób. Zamożność we lwiej części państwa wzrasta.

Nowa Kartagina
Czy to przeczucie Kalifa czy też prorocze sny i moce – to nie ma znaczenia. Faktem jest, że Kalif przewidział klęskę nieurodzaju i głodu, dzięki czemu w odpowiedni sposób uchronił swoje państwo przed niedostatkiem. W ten sposób, bogactwo ludzi nigdzie nie spadło, a w niektórych rejonach, takich jak dawna Aragonia czy tereny Afrykańskie, samoczynnie poprawiło się.

Suficka Kartagina
Z dawne przeprowadzone reformy Kalifa, pomimo dosyć długiego czasu od ich przeprowadzenia, w dalszym ciągu owocują. W tej chwili, rybacy, chłopi czy kupcy osadzani na dawnych ziemiach należących do rycerstwa, zadbali o nadane ziemie już na tyle, że są w stanie skutecznie na nich gospodarować. Dzięki zaś połączeniu mentalnemu ze swoim seniorem z Iberii, najwidoczniej jakimś dziwacznym przekazem myślowym, Sułtan także zadbał o zakup odpowiedniej ilości ziarna oraz budowę magazynów na zboże, przez co ludzie nie biedowali. Rozwinięte rybactwo także pomogło zachować wypracowane przez wiele lat dobro, a gdzieniegdzie nawet, pozwolić mu urosnąć.

Egipt
W wyniku pewnych zaniedbań i ciągłych wojen (prowadzonych teraz jednak już na obrzeżach głównej domeny Faraona) w Nowym Egipcie ciągle można spotkać wynędziałe chaty chłopskie, gdzie od wielu lat nic się nie zmieniło. Dzięki Ra (czy też jego synowi) taki widok jest coraz rzadszy. Kapłani faraona skutecznie przewidzieli nadchodzącą suszę, przez co mogli odpowiednio zabezpieczyć się w żywność. Zamożność ludu Egiptu wzrasta, głównie w delcie nilu i na terenach które już dawno nie widziały przemarszów wojsk. Na wschodzie jednak, gdzie jeszcze w ubiegłym roku prowadzone były działania wojenne, stan ludności dalej jest, jaki był.

Wolne Ziemie
Na ziemiach Hospodara, tak naprawdę niewiele się zmieniło – może poza nieco uboższymi ziemiami na Węgrzech czy Kaukazie, gdzie dzięki żyznym czarnoziemom, położonym w centrum państwa oraz ciągłej polityce zwiększania produkcji rolnej i hodowlanej, można było bez problemu sprowadzić zboże o mięso na tereny ew. dotknięte głodem.

HRE
Tereny należące do cesarza w Antwerpii oraz jego lenników, stosunkowo nieciekawie odczuły nieurodzaj oraz głód. W stosunku do liczby ludności oraz możliwości, cesarz dosyć słabo zaopatrzył swoich kmiotków w żywność, przez co na przednówku, sytuacja niektórych nieco się pogorszyła. Zamożność nigdzie nie wzrosła, ludzie starali utrzymać swoją dotychczasową stopę życiową. Jedynie w Saksonii, doszło do wzrostu zamożności – ale tamte ziemie i tak odbiegają od cywilizowanych rejonów Europy.

Cesarstwo Wschodniorzymskie
Sytuacja Konstantyna w tym zakresie nie należy do najlepszych – głód dosyć wyraźnie dotknął domenę cesarską, a sam jego majestat nie przejawił większej troski o swój lud. Rozruchy spowodowane Złotorękimi, ciągła nieobecność Stratiotów na swoich gospodarstwach oraz ostatni najazd piratów, zdecydowanie negatywnie wpłynął na zamożność ludu. Zamożność, nawet w najbiedniejszych rejonach nie wzrosła, a w Anatolii oraz dawnym królestwie Kaukazu nawet zmalała.

Wspólnota Islandzka i Dania
Zorganizowane przez Jarla wielkie połowy oraz zakup przez kasy wspólnotowe żywności, uratował ludność Szkocji, Irlandii, Islandii i Danii przed głodem, przez co populacja nie zubożała, a nawet wręcz przeciwnie – stała się bogatsza. Od teraz wikingowie jedzą na obiad nie tylko rybę z chlebem, ale także kapustę i groch!

Skandynawia
Sytuacja w Skandynawii dalej jest niepewna – ostatnie zjednoczeniowe rozruchy, brak większej aktywności władców Szwecji i Norwegii nie wpływa pozytywnie na stabilność oraz dążenie do lepszego poziomu życia. W tej chwili Skandynawia zostaje jednym z najbardziej zapuszczonych terenów w znanym świecie, mimo swoich domniemanych bogactw.

Persja
Ostatnia długoletnia wojna i rozruchy, w połączeniu z głodem, na który nieboszczyk Kawad nie zareagował, spowodowały znacznie zubożenie tych ziem. Może następnym razem, za kilka latek, garnizon Hospodara stacjonujący tu od roku, zapewni tutaj pokój.

Europa Centralna
Długoletni pokój w państwie Połabian, mimo głodu, wpłynął jak najbardziej pozytywnie na wzrost stabilności i zamożności. Co prawda, te tereny dalej odbiegają od reszty świata, to jednak ludziom żyje się zdecydowanie lepiej. W Królestwie Polskim, budowa ośrodków administracyjnych w postaci grodów oraz zapewnianie spokoju, naturalnie przyczynia się do wzrostu bogactwa. Zakon Tau natomiast posiada pewne problemy w tym zakresie. Niedawna wojna z Syrakuzami, oraz kłopoty z głodem, spowodowały, że jedynie część państwa leżąca najbliżej Wiednia, zmieniła się nieco na lepsze.