by Isyrahis Sro Gru 30, 2020 8:07 pmKrólestwo Pańskie
Umiejscowienie
Historia
Dżuma nawiedziła i zniszczyła ludzkość. Doprowadziła do jej upadku oraz moralnej degeneracji, a przede wszystkim oddaliła ich od Boga. W stolicy apostolskiej wiadome było że to kara za grzechy ludzkości. Kościół był zbyt pobłażliwy. Księża byli zbyt pobłażliwi. Sam papież był zbyt pobłażliwy. Dlatego zmarli. Księża, biskupi, papież. Wszyscy okazali się grzesznikami.
Kiedy świat umierał i upadał wtedy pojawił się on, Jezus Mściciel. Ponownie został zesłany przez swojego Ojca, Boga naszego, Stworzyciela Nieba i Ziemi. Jezus Mściciel przybył do stolicy Piotrowej szerząc słowo Boże. Nauczał i przedstawiał prawdziwe dogmaty i słowa Boga. Wskazywał jak daleko kościół odszedł od swojego pierwotnego celu, od nawracania i szerzenia słowa bożego na całym świecie, wskazał jak Biskupi, Księża, a nawet Papież grzeszyli, oddawali się ziemskim uciechom, jak zdradzili Nadrzędny Cel i jak zdradzili jego samego, Syna Boga. Wielu do niego dołączyło, poszło w jego ślady odrzucając ziemskie dobra, odbywając pokuty i oddając swoje życia dla niego, sześciu najwierniejszych zostało jego głównymi uczniami. Szerzyli jego słowa tak jak Pan Bóg przykazał, za pomocą słowa i za pomocą siły. W innym wypadku dusze grzeszników nigdy nie zostałyby nawrócone i skierowane do Nieba. To samo działo się z innowiercami lub schizmatykami. Surowo ich karano za odejście od jedynego słusznego nurtu chrześcijaństwa. Najgorzej jednak mieli Ci którzy wiarę odrzucili dobrowolnie, Ci byli natychmiast krzyżowani, odbywając wcześniej drogi pokutne oraz batożenie i noszenie koron cierniowych.
Jednak stary porządek wciąż był silny. W tajemnicy obrano następnego papieża oraz zebrano popleczników kościoła, zebrano feudałów, panów ziemskich, biskupów, księży i urządzono zasadzkę na Jezusa Mściciela gdyż nie wierzyli, zwyczajnie nie wierzyli. Głosili że jest on kłamcą i bluźniercą, największym heretykiem. Nie wiedzieli jeszcze jak bardzo się mylą i jak bardzo pożałują. Jezus Mściciel został pojmany, następnie okropnie skatowany i ukrzyżowany na Placu Watykańskim. Nie było jednak to proste ukrzyżowanie. Przed tym przeszedł ogromne tortury oraz męki za nasze dusze. Wisząc na krzyżu nie miał palcy u nóg i rąk, nie miał uszu oraz oka, płaty mięsa zwisały z jego ciała, jednak wciąż żył. Wciąż przemawiał. Trzy razy wspomniał liczbę sześć - za pierwszym razem swoich sześciu uczniów którym polecił kontynuować jego dzieło, następnie sześć kar dla wszystkich którzy nie wierzyli, którzy oddali się diabłu, czyli tych którzy go ukrzyżowali, a następnie sześć godzin, tyle życia dał swoim oprawcom.
Następnie według świadków rozległ się potężny huk, a na Plac Watykański wtargnęli Prawdziwi wyznawcy, uczniowie Jezusa, ponosząc najwyższą karę. Trzech z nich zginęło na Placu, u stóp wiszącego Jezusa. Krzyknął on wtedy - "Koniec!", szarpnął się, wyrwał swoje ciało poprzez gwoździe i zszedł z krzyża. Ponoć jego rany zabliźniały się wraz z każdym ruchem, sięgnął po miecz jednego ze swoich uczniów, Tymona, i poprowadził resztę wiernych na stolicę. W ciągu nocy zginęli wszyscy oprawcy Jezusa, wszyscy którzy się mu sprzeciwili i którzy nie przyjęli Boga do serca, ulicę Rzymu spłynęły krwią. A wciągu następnych sześciu lat ulicę całych południowych Włoch.
Po wymierzeniu kary na będących w Stolicy Apostolskiej niewiernych Jezus Mściciel zniknął. Ponownie dołączył do swojego Ojca i siedzi po jego prawicy skąd obserwuje Nas i nanosi swoją łaskę.
Od tamtego momentu minęło wiele lat, jego uczniowie już zmarli, a głową Kościoła Jezusa Mściciela został Namiestnik Boga, Piotr II, który jest jednocześnie Papieżem, który kontynuuje dzieło Jezusa Mściciela.
Struktura polityczna
Po tym jak Jezus Mściciel pokonał swoich oprawców i zniknął trzej uczniowie będący przy życiu wprowadzili porządek i prawo na terenach które udało się utrzymać nowemu Królestwu Pańskiemu. W ciągu kilku lat powstała Inkwizycja na której czele stanął Piotr, Armia Pańska na której czele stanął Marek oraz Nowy Kościół Pański na którego czele stanął Krzysztof. Ze swojego grona wybrali oni Piotra na nowego Namiestnika Boga Będącego w Jego Królestwie Na Ziemi, który stał się głową nowego Kościoła Jezusa Mściciela, każdy nowy Namiestnik zyskuje również Swojego Anioła Stróża który ma mu towarzyszyć i go wspierać, a w razie zejścia na złą drogę ukarać.
Inkwizycja została podlega tylko Namiestnikowi Boga i służy za jego lewą rękę. Wymierzają oni Boską sprawiedliwość wedle nowych sześciu przykazań które pozostawił po sobie Jezus Mściciel. Polują oni na heretyków, nadzorują prawe funkcjonowanie królestwa, prowadzą dochodzenia w sprawie kwestionowania wiary oraz wszelakich zdrajców i niewiernych oraz utrzymują porządek podróżując i szerząc prawdziwą wiarę w ogromnych miastach i najmniejszych wioskach. Wielu z nich wybieranych jest już za dziecka przez podróżujących Inkwizytorów lub zostają oddani Inkwizycji na wychowanie z zachowaniem pełnej tajemnicy, Inkwizytorów nie obchodzą powody obywateli. Wielu również wybieranych jest w trakcie służby w Armii Pańskiej, czasami jako członkowie Nowego Kościoła czy nawet spośród bandytów i przestępców, którzy dzięki Inkwizytorowi zauważą pełne światło pańskie, oczywiście po otrzymaniu kary, przeważnie w formie biczowania. Wybrańcy Ci szkoleni są następnie w Wielkim Inkwizytorium znajdującym się w pobliżu nowej stolicy, Watykanu, gdzie przechodzą rygorystyczny trening pod względem ciała oraz ducha.
Armia Pańska to zbrojne ramię królestwa, dorośli obywatele mają wybór dołączyć do Armii Pańskiej lub do Nowego Kościoła, osoby od osiemnastego roku życia muszą przejść służbę w Armii Pańskiej trwającą cztery lata aby następnie móc się ubiegać o podstawowe urzędy, posiadać podstawowe prawa i majątki, a także możliwość dołączenia do Inkwizycji. Mogą oni również przedłużyć okres swojej służby do sześciu lat, ośmiu, dziesięciu i tak dalej, zdobywając tym sposobem nowe uznania, prawa i osiągnięcia. Nie przechodzą oni tak zaawansowanego szkolenia jak Inkwizycja jego są swoją własną formacją, utrzymują porządek i spokój, wspierają Inkwyzycje oraz kościół, pomagają rozbudowywać królestwo oraz przede wszystkim są główną siłą w walce z wrogami Kościoła Jezusa Mściciela.
Nowy Kościół Pański to struktura skupiająca całą strukturę kościoła w formie urzędników państwowych zajmujących się organizacją, prawami, dyskusjami, zbieraniem daniny, sądzeniem spraw niezwiązanych z religią oraz utrzymywaniem Królestwa w logistycznym porządku. W skład tej struktury wchodzą normalne dawne struktury kościelne, czyli księża, biskupi, kardynałowie. Sprawują oni kontrolę administracyjną nad królestwem oraz są prawą ręką Namiestnika Boga. Dołączenie do Nowego Kościoła Pańskiego jest drugim wyborem dla osób które ukończyły osiemnasty rok życia, zamiast dołączyć do Armii Pańskiej mogą przyjąć święcenia zostać członkami Nowego Kościoła Pańskiego wybierając jedną z dwóch ścieżek opisanych poniżej, dołączając do Nowego Kościoła Pańskiego oddają swoje życie na okres minimum sześciu lat, pełniąc swoje obowiązki, czyli o dwa lata dłużej niż przy wstąpieniu do Armii Pańskiej w której może być niebezpieczniej, wybierając jednak Ścieżkę Sługi Pańskiego w Nowym Kościele na podstawowym poziomie zyskują mniej niż po odbyciu służby, mniejszy prestiż, prawa i względy. O wiele rzadziej również Ci podążający tą ścieżką są wybierani przez Inkwizytorów do wstąpienia w ich szeregi.
Kultura i religia w społeczeństwie
W głównej mierze kontynuują założenia kultury chrześcijańskiej jednak z naukami kolejnego wcielenia Jezusa, tym razem jako mściciela. Nowe nauki nie wykluczają wcześniejszych, nawet je wspierają i rozwijają. Niewiernych i innowierców należy nawrócić, za wszelką cenę, cel który jest głównym założeniem nauk Jezusa w obu reinkarnacjach, jednak ze świadomością że dawne sposoby nie działały i przez zepsucie kościoła osłabły. Od teraz każdy ma pełnić ten obowiązek, czy jako Inkwizytor, sługa duchowny Nowego Kościoła, członek Armii Niebiańskiej czy zwyczajny obywatel i sługa boży. Niewierni nie mają miejsca w Państwie Niebiańskim, każdy mieszkaniec, czy to podbity czy przybyły, musi zostać nawrócony. Ostatecznym sposobem na nawrócenie osoby która nie będzie chciała się temu poddać jest ukrzyżowanie i liczenie na to że w ostatnich chwilach nawrócą się ku Bogu i trafią do nieba czy pozostaną przy swoim zepsuciu i pójdą do piekła.
Wszyscy obywatele muszą mieć podstawowe święcenia aby wstąpić do Armii Pańskiej. Po odbyciu wyznaczonego okresu pełnia służby mogą wrócić do dawnego życia jako kupcy, rolnicy, mieszczanie, mogą dołączyć do Nowego Kościoła jako słudzy duchowni lub mogą zostać wybrani do wstąpienia do elity, miecza Bożego i jego ukrytego słowa, czyli Inkwizycji działając w jego imieniu podlegając Namiestnikowi i Wielkiemu Inkwizytorowi, a także regionalnym Wysokim Inkwizytorom którzy koordynują działania na danych terenach, zbierają informacje oraz wyszukują wszelakich odstępstw, a następnie przekazują te informacje szeregowym Inkwizytorom, czy to będących stałymi członkami danego Zgromadzenia w danym rejonie czy podróżującymi Inkwizytorami podróżującymi po królestwie i świecie wprowadzając Słowo Jezusa oraz bronić wiernych przed złem.
Na końcu mogą dołączyć do Nowego Kościoła jako duchowni, przemianowanego starego kościoła, posiadającego podobną hierarchię. Teraz jednak duchowni nie dość że pełnią rolę przewodników duchownych działających w świetle dnia to jeszcze są urzędnikami administracyjnymi Królestwa Pańskiego. Po wstąpieniu w szeregi Nowego Kościoła wybierają jakiego rodzaju święcenia chcą otrzymać, mogą podążać całkowitego oddania Bogu i wybrać dawną ścieżkę kapłańską trwającą do śmierci, w celibacie, zostają pozbawieni jąder aby nie spłodzić potomstwa i być oddanym w całości Bogu. W zamian mogą awansować wyżej w hierarchii Nowego Kościoła, pełnić najwyższe i najważniejsze funkcje. Drugą ścieżką jest ta w której kapłani przyjmują święcenia na pewien okres, w tym czasie nie osiągną, ani nie mogą osiągnąć wyższych stopni w hierarchii niż Słudzy Biskupa, mogą być przewodnikami w miejskich lub wiejskich parafiach. Po zakończeniu wyznaczonego okresu kapłaństwa mogą założyć rodziny i kontynuować swoje życie poza szeregami Nowego Kościoła, mogą również postanowić zostać Pełnymi Sługami Bożymi i obrać po tym okresie ścieżkę przedstawioną wcześniej, całego oddania.
Jak wygląda więc stan społeczny i jego różne poziomy?
Wszystko zależy od osiągnieć i wyboru ścieżki życia. Członkowie Nowego Kościoła oraz Armii Pańskiej mają inne urzędy i cele funkcjonowania więc nie można ich porównać jeden do jednego.
Najwyżej oczywiście jest Namiestnik Boga.
W hierarchii Nowego Kościoła:
- Kardynałowie zarządzającymi wyznaczonymi przez Namiestnika Boga prowincjami,
- Patriarchowie i Metropolici,
- Arcybiskupi,
- Biskupi,
Tutaj kończy się możliwość awansowania w hierarchii duchownych z podstawowymi święceniami.
- Wikariusze,
- Dziekani,
- Proboszczowie,
- Wikariusze,
- Diakoni,
Następnie mamy członków Armii Pańskiej. Stali członkowie pełniący służbę przedłużoną w zależności od stażu i stopnia oficerskiego mają inne przyznane prawa, obowiązki i uznania.
Ci którzy odbyli obowiązkową służbę, czy to w Armii Pańskiej czy w Nowym Kościele otrzymują podstawowe prawa i stają się zwyczajnymi obywatelami mogącymi prowadzić swoje gospodarstwa, sklepy, warsztaty i wiele innych podstawowych funkcji. Mają jednak ograniczenia do tego jak wiele i jak wielkie działalności mogą posiadać. Wraz z uznaniami i osiągnięciami przyznane prawa i uznania rosną.
