Nowe Królestwo Egiptu

Gdy Czarna Śmierć szalała w europie, a Mamelucy spokojnie na to patrzyli ze swoich złotych tronów w Egipcie czerpiąc cały czas zyski z handlu, to w końcu stało się nieuniknione i zaraza spadła także na ten mlekiem i złotem płynący kraj.

Pustynny klimat sprzyjał ludziom, a duże odległości, które trzeba było pokonać z jednego miasta do drugiego pozwalały na likwidację chorych jednostek już na etapie podróży. Wszystko to złożyło się na dość szczęśliwy scenariusz dla zamieszkujących te ziemie potomków Egipcjan i Koptów, którzy zostali zepchnięci na margines społeczny prawie tak jak czarni niewolnicy. Epidemia dla muzułmanów żyjących w dużych miastach zakończyła się tragicznie. Nieliczni pozostali przy życiu opuszczali w popłochu piękne złote miasta, a z powodu braku sił nie mogli zabrać tego co dla nich najcenniejsze czyli pieniędzy.

Przez wiele lat Egipskie miasta były grobowcami tysięcy mieszkańców i miejscem żywienia miliardów szczurów. Jednak powoli strach został zwalczony przez chciwość i ludzkie hieny poczęły rozkradać pozostawione dobra w miastach i bogatych rezydencjach. W tamtym czasie pieniądz i złoto straciło na znaczeniu bo zwyczajnie nie było co za to kupić. Za to popyt na dobry oręż i rzeczy codziennego użytku wzrósł znacząco.

Odnajdywane truchła ludzkie okazywały się pustymi skorupami lub samymi szkieletami, które nie stanowiły już zagrożenia epidemicznego. Wtedy to do miast zaczęli sprowadzać się muzułmańscy uciekinierzy oraz szukający łatwego schronienia Egipcjanie i czarni niewolnicy.

Jak to zwykle bywa w takich sytuacjach pokój między tymi naturalnie wykształconymi kastami nie trwał długo. Przez setki lat tłamszeni czarni niewolnicy wraz z podzielającymi ich los Egipcjanami zjednoczyli się i wybili do cna muzułmanów.

Wtedy to pierwszy raz powstał zalążek państwa w Aleksandrii oparty na współpracy dwóch odmiennych kultur i religii.

Aktualnie Nowe Królestwo Egiptu, które nie jest tak naprawdę Królestwem bo jest prowadzone przez charyzmatycznego Faraona Ramzesa XXXI, podbija nowe tereny i cieszy się z bliskości morza i pustyni. Jednak łakomy wzrok Ramzesa kieruje się ku bogatym terenom nilu na południe.

Otaczające ten nowy lud pomniki dawnej świetności Egiptu wpłynęły znacząco na ich dalsze losy. Powrócono do języka egipskiego, a dokładnie do formy Koptyjskiej z alfabetem greckim oraz zaczęto wyznawać na powrót bogów starożytnego Egiptu odrzucając Islam i Chrześcijaństwo oraz bożków afrykańskich. Jednak Chrześcijaństwo i sami Koptowie zostało inkorporowane w wiarę i kulturę nowego ludu. Sam Jezus został utożsamiony jako Ozyrys, a Bóg Ojciec jako Horus. Jezus i Ozyrys stali się niejako jednością i czasem ich nazwy są stosowane wymiennie.

Cała religia oparta jest na starożytnej religii Egiptu za czasów jego świetności.

Bożki Afrykańskie zostały wyparte atrakcyjną wizją życia po śmierci, a czarni potomkowie dawnych niewolników tworzą odrębną kastę wojowników.

Faraon stoi na samym szczycie będąc Bogiem i łącznikiem ludzi z innymi Bogami.

Pod nim stoją wybrańcy i jego Rada w postaci kluczowych jednostek z pozostałych kast.

Kasta kapłanów nieliczna choć dość silna wpływa na umysły rodaków. Zajmuje się astrologią, alchemią i wszelkimi naukami.

Kasta wojowników (Rycerstwo) opanowana przez czarnoskórych potomków niewolników ma dużo do powiedzenia i stoi zawsze blisko Faraona. Odpowiedzialna za obronę i podboje Faraona.

Kasta urzędników i oficerów najmniej liczna, ale szybko rozwijająca się. Odpowiada za administrację i porządek w państwie.

Kasta rzemieślników i kupców. Dość liczna i posiadająca trochę władzy. W przyszłości to tu będą najbogatsi obywatele.

Kasta chłopów to najliczniejsza kasta, która zbiera wszelkich niewykształconych i nienadających się nigdzie indziej ludzi. Mimo wszystko chłopi radzą sobie dobrze bo odpowiadają za wyżywienie reszty kast i dostarczenie surowców dla rzemieślników i towarów dla kupców. W przyszłości ich znaczenie spadnie.