Rywalizacja dramatrugów

Każdy z dramaturgów otrzymał kilka propozycji współpracy, przy czym niektóre z nich były tak hojne, że niejeden król czy tyran mógłby pomarzyć o takim wynagrodzeniu. Trzech artystów otrzymawszy stosowne honoraria zniknęło z pola widzenia zwykłych mieszkańców Hellady, zamykając się w swoich gabinetach i oddając się w pełni pisaniu działa swojego życia.

Eurypides przyjął ofertę króla trojańskiego Troilosa po czym ruszył do Ilionu by tam, pod patronatem swojego mocodawcy poświęcić się tworzeniu. Mimo całkiem ładnego wynagrodzenia, za które jeszcze przez wiele lat nie będzie musiał martwić się o zarobek, Eurypides nie otrzymał aż tak dużych środków by poszukiwanie natchnienia móc rozpocząć od zaglądania w zwierciadło amfory najzacniejszego wina. Po roku ślęczenia w izbie wyszedł i otrzepawszy kurz ze swojej chlajny po raz pierwszy wystawił sztukę pod tytułem "Piwnice Priama", opowiadające o skarbach, które ukrył legendarny król trojański w katakumbach pod miastem by nie padły łupem wroga. Jak widać Eurypides do końca życia będzie musiał mierzyć się z traumą podziemnych gabinetów.

Pomimo rozgłosu jaki dały Eurypidesowi "Piwnice Priama", zdecydowanie lepiej rozeszła się po teatrach całego greckiego świata sztuka "Podróż w nieznane" Ajschylosa, która opowiada o niedolach jakie przeżywali założyciele Mesopotamii płynąc na nowy ląd wskazany przez bogów. Dramat dzieje się na okręcie, który co chwila nawiedzają sztormy, bogowie, trytony i harpie. Mimo hojnej oferty Państwa Czterech Rodzin, Ajschylos nie przyjął oferty zostania w mieście na stałe i stałego zatrudnienia w Mesopotamii. I tak jest cholernym bogolem...

Laur publiczności całej Hellady zgarnął jednak Sofokles i jego całkowicie nieporównywalny z dziełami kolegów dramat "Poroże Hefajsta". Nikt nie spodziewał się debiutu wystawionego z takim rozmachem, realistycznością, pragmatyzmem i wzbudzeniem skrajnych emocji gniewu, współczucia, zachwytu i poruszenia. Sofokles gdy usłyszał ofertę Pana na Heiraksei zaczął tańczyć jak głupiec. Drugi raz zaczął tańczyć gdy okazało się, że po przybyciu na górzyste tereny Epiru, wszystko o czym mówił goniec był prawdą. Mecenas Teokles władający państwem wypłacił dramaturgowi z góry tak wielkie fundusze, że niektórym polis po odliczeniu żołdu i stałych opłat nie zostaje tyle na czysto. Co więcej, piwnica willi jaką dostał Sofokles była pełna amfor wyśmienitego wina. Artysta uznał, że skoro dysponuje praktycznie nieskończonymi funduszami, przed rozpoczęciem pisania należy odbyć długą podróż po Helladzie szukając natchnienia.

Co zaskakujące, tematem dramatu było życie bogów, nie ludzi. Okręt Sofoklesa poprzez sztorm znalazł się na jednej z wysp, gdzie (jak twierdzi pisarz) spotkał samego Hefajstosa. Bóg kowali (podobno) zaprosił go do siebie na wieczerzę, na którą Sofokles wziął z okrętu wyborne wino jakie ofiarował mu władca Heiraksei. Upojony Hefajst opowiedział dramaturgowi o swoich zmartwieniach i o tym jak jego małżonka zdradza go z Aresem. Opiekun ognia tak polubił Sofoklesa, że (jak twierdzi Sofokles) zabrał go na szczyty Olimpu, gdzie artysta widział i rozmawiał z bogami. Pomiędzy ucztami w pałacu Zeusa pisał co widział i co odczuwał, tak że po powrocie z niebios gotów był stworzyć sztukę swojego życia. Arcydzieło traktowało o Hefajstosie i zdobyło serca zarówno śmiertelników, jak i bogów. Ponoć sam Apollo odwiedził teatr, w którym zadebiutowała sztuka Sofoklesa.

Tak czy inaczej, oprócz wielkiej sławy jaką zdobył mistrz i jego patron, cała sprawa skutkowała kilkoma rzeczami. Po pierwsze, Sofokles stał się jednym z najbogatszych ludzi w całej Helladzie. Oprócz ogromnych pieniędzy jakie mu zostały od króla Teoklesa, Sofokles zarobił krocie na prawach do sztuki które udostępniał wszystkim teatrom w całym świecie greckim. Po drugie, jako dar dla króla Heiraksei, Sofokles ofiarował swój oryginalny rysopis dramatu, który tworzył będąc jeszcze na Olimpie. Notatki zdają się przemawiać za prawdą słów Sofoklesa, ponieważ mają niesamowitą moc. Papirus przesiąknął zapachem kadzideł palonych w pałacu Zeusa, perfum używanych przez Afrodytę czy potu jaki wylewał Hefajstos pracując w swoim warsztacie. Ponadto na rysopisie znajdują się ślady nektaru i ambrozji jakim raczono dramaturga. Śmiertelnik trzymając papirus czuje jakby był na Olimpie i przeżywa razem z bogami ich smutki, żale i wesołości...