by Dukin Pią Sty 01, 2021 9:17 pm
Historia:
Zakon do Austrii zaproszony został przez Habsburgów na krótko przed przybyciem na tereny dżumy. Miał on zwalczyć gwałtownie rozwijającą się herezję katarska. Rycerze zyskali wiele ziem oraz przywilejów jednak początkowe sukcesy w walce z heretykami szybko odmieniła czarna śmierć. Zakon obserwował obłudę zarówno kapłaństwa jak i szlachty którzy zamknęli się w swoich zamkach i biskupstwach i całkowicie odwrócili się od tych których z Bożego prawa mieli bronić. Rycerze jako jedyni postanowili pomóc prostemu ludowi, utrzymywali porządek na terytorium oraz zakładali szpitale zakonne w których próbowano walczyć z dżuma. Zakonnicy wkrótce musieli zacząć działać wspólnie z heretykami którzy przez swoje wierzenia nie bali się wykonywać zabiegów czy badań które faktycznie pomagały w chorobie. Spowodowało to przesiąknięcie zakonu zwolennikami herezji aż w końcu obydwaj wielcy mistrzowie uznali duża wartość w ówcześnie heretyckim sposobie myślenia. Gdy dżuma przeszła, a resztki tchórzliwych duchownych i arystokracji wychyliła nosa zza swych murów zakon cieszył się gigantycznym poparciem ludu oraz posiadał faktycznie całkowita władze nad regionem. Część się dostosowała innym przywileje zostały odebrane za niewypełnienie boskich zobowiązań wobec ludu którym mieli się opiekować, a władze nad ziemiami oficjalnie przejął zakon.
Religia:
Zakon jak i większość terenów jest zdominowana przez katarskie herezję przede wszystkim zwolenników świętego Lucyfera z Cagliari. Wierzą oni że czarna śmierć była kara boska za rozpustne życie duchownych katolickich oraz papiestwa. Cnotami jest oszczędne życie, pracowitość, nie obnoszenie się bogactwem, oraz służba Bogu i państwu. Postać Lucyfera jest uważana za symbol, postępu ludzkości które niczym Prometeusz poprzez owoc poznania dał ludzkości wolna wolę oraz moralność. Bóg jest dualistyczny i całkowity reprezentuje sobą zarówno dobro jak i zło, a wszystko jest częścią jego planu. Religia ta w przeciwieństwie do wielu innych odłamów chrześcijaństwa wspiera badania oraz odkrycia, gdyż "zakazany" owoc nie jest niczym złym.
Ustrój:
Zakonem dowodzą dwaj Wielcy Mistrzowie Zakonu którzy wspólnie decydują o najważniejszych sprawach zakonu. Wybierani oni są dożywotnio przez kapitułę generalna złożona z najwyższych dostojników zakonnych. Pozycje jak i ziemie nie należą bezpośrednio do rodu czy osoby lecz podlegają stanowisku czy tytułowi w zakonie, które teoretycznie nadawane jest przez Mistrzów jednak w praktyce zwykle jest dziedziczne. Oprócz zakonników w państwie ziemię posiadają pozostałości dawnej arystokracji jednak ich wpływy są bardzo ograniczone, podobna kwestia tyczy się duchownych gdyż większość z nich należy bezpośrednio do zakonu lub piastuje stanowiska przez zakon nadane. Taka sytuacja bardzo dobrze wpłynęła na klasę chłopów i mieszczan. Chłopi zazwyczaj pracują dla zakonu jednak cieszą się spora swoboda w państwie, zdążają się również majątki bogatych chłopskich właścicieli ziemskich. Mieszczaństwo powoli się odbudowuje lecz dzięki zakonnym szpitala ośrodki miejskie nie zostały tak mocno przetrzebione.
Gospodarka:
Bardzo dochodową gałęzią gospodarczą zakonu są kopalnie metali w Alpejskiej części państwa, oraz kopalnia srebra w Tyrolskim Schwaz. Duże dochody czerpane są również z handlu, dla którego kluczową rolę pełni Wiedeń który dzięki swojej pozycji geograficznej oraz rzece Dunaj stanowi bramę dla towarów z Włoch oraz morza śródziemnego w głąb Niemiec i Europy środkowo wschodniej.
Kultura:
Tereny Zakonu zdominowane są przez ludność Niemiecka, a w samym zakonie w większości służą rycerze Niemieccy oraz Włoscy. W miastach spotykana jest również duża mniejszość Żydowska która uniknęła pogromów przez inne podejście do czarnej śmierci.
Wojsko:
Trzonem sił zakonu jest ciężka kawaleria składająca się z kwiatu rycerstwa zakonu, oraz ciężka opancerzona piechota uzbrojona w najróżniejsze bronie drzewcowe. Ważnym elementem armii zakonu są też lżej uzbrojeni jednak doskonale wyszkoleni do walk w górach mieszkańcy górzystego Tyrolu.
