Sułtanat Kartaginy- Wspólnota Islandzka

Z nad cieśniny znanej jako Jabal Tariq przybywa kupiec-poseł i prosi o audiencję

Drugi traktat kartagiński

Po ponownym spotkaniu między przedstawicielami obu stron, powstał nowy traktat regulujący relacje między Republiką Suficką Kartaginy i Wspólnotą Islandzką. Zawiera on następujące punkty:

I. Poprzednia umowa między Wspólnotą Islandzką a Republiką jest kontynuowana. Dodaje się jednak zapis, że o jej zerwaniu należy poinformować z rocznym wyprzedzeniem.
II. Wspólnota Islandzka pożycza Republice 80 sztuk złota na 10% oprocentowanie. Pożyczka będzie spłacana przez cztery lata, w ratach po 22 sztuki złota. W nagłym wypadku Islandia może zażądać natychmiastowego zwrócenia pożyczki, ale wtedy nastąpi to bez zwrotu oprocentowania.
III. Republika Suficka Kartaginy obniża cła dla kupców islandzkich o 33%. Wspólnota Islandzka obniża cła dla kupców kartagińskich o 20%.
IV. Republika Suficka Kartaginy zaoferuje Islandczykom darmowe wydzierżawienie dzielnicy przyszłego miasta Algiers. Przekształcona ona będzie w islandzką faktorię handlową. Islandczycy nie będą mieli prawa nawracać innych na swoją wiarę. Islandczycy którzy będą łamać ten przepis, zostaną stosownie ukarani przez lokalne władze.
V. Islandzkie Kasy Wspólnotowe otrzymają możliwość działania w Republice Kartaginy, ale będą musiały przestrzegać praw koranicznych, a ich działalność będzie nadzorowana przez islamskich muftich. Oprócz tego Kasy działające na terenie Republiki podlegać będą sądownictwu lokalnemu prowadzonemu przez Małą Radę w pierwszej instancji, Wielką Radę w drugiej i sułtana w kasacyjnej. Jedna czwarta zysków z Kas trafiać będzie do skarbca Republiki. Kupcy kartagińscy będą traktowani przez Kasy na takich samych warunkach, jak kupcy islandzcy.

Wspólnota Islandzka podpisuje traktat.

Sułtan podpisuje traktat, jednocześnie zastrzega, że Rada Wielka może go zawetować a wtedy traktat wróci do negocjacji. Jeśli jednak to się w roku podpisania traktatu nie stanie, oznacza to, że Rada nie zawetowała lub żadnego innego konstruktywnego sprzeciwu nie wyraziła, wtedy umowa wchodzi w życie.
Sułtan naturalnie ugości posła do końca roku u siebie na dworze i zapewni mu ochronę milicji miejskiej.